Epifaniczny tom 1 – rozdział 4 – str. 171
Niższe pierwszorzędne Łaski Boskiego Charakteru
jakie niekiedy musimy wypowiedzieć. Uprzejmym sposobem udzielenia niezbędnego napomnienia często zdobywamy serce czyniącego zło. Jesteśmy błogosławieństwem dla płaczących i uciśnionych, a wiernych przyjaciół robimy sobie nawet z tych, którzy z natury nie mają skłonności do przyjaźni. Zaleta działająca w ten sposób jest właśnie tym, co rozumiemy przez sympatyczność. Kontrolowana przez wyższe pierwszorzędne łaski, jest jedną z najbardziej pożytecznych niższych pierwszorzędnych łask, szczególnie w kontaktach z naszymi znajomymi, przyjaciółmi i sąsiadami.
U Boga zaleta ta jest wybitna. Nie posiada On tych cech, które prowadzą do niesympatyczności, a w doskonałości posiada te, które prowadzą do sympatyczności. Bóg nie jest swarliwy. Gdzie w Biblii lub poza nią znajdziemy na to dowód? Wszędzie podaje On Swe myśli cierpliwie i spokojnie. Nie jest kłótliwy. Na próżno przeszukiwalibyśmy Pismo Święte i historię, by znaleźć u Niego kłótliwość. Nie wdając się w spory, w logiczny sposób przedstawia Swe myśli na omawiane przez Siebie tematy. Nigdy nie lży Swych przeciwników, choć niekiedy mówi o nich niepochlebne rzeczy. Nieprzyjemne prawdy podaje jednak tak łagodnie, jak to jest możliwe. Sprzeciwiał się faraonowi, jednak bez zajadłości, ośmieszania czy obelg. Użył Swych posłańców, by ogłosili potop za dni Noego; aniołów, by uchronili Lota i jego rodzinę przed zbliżającą się zgubą Sodomy; Mojżesza i Aarona, by zapowiedzieli koniec Egipcjanom; anioła, by zniszczył asyryjskie wojska; proroków i Jezusa, by zapowiedzieli upadek Jerozolimy oraz wiernych, by ogłosili zniszczenie drugiego, „teraźniejszego złego” świata. Nikogo z nich nie upoważnił do używania zniewag czy obelg. Prorokując o odpowiednich nieszczęściach, Sam używał raczej stonowanego języka, a Swym posłańcom zalecił naśladowanie Swego przykładu. Jak uprzejmie postępował z Abrahamem w Mamre, Jakubem w Betel, Mojżeszem na górze Horeb, z Jozuem przy Jordanie, z Gedeonem w domu Abiezera, Samuelem w Sylo, Dawidem w Betlejem, Salomonem w Gabaon, Eliaszem w Samarii, Izajaszem i