Epifaniczny tom 1 – rozdział 4 – str. 197
Niższe pierwszorzędne Łaski Boskiego Charakteru
czy bólu, odpoczynku czy pracy, bezpieczeństwie czy zagrożeniu, pomyślności czy przeciwnościach, w życiu czy w śmierci – pozostaje silna i trwała, ponieważ żadna z tych rzeczy nie jest w stanie oddzielić wiernych od przyjaźni między nimi a Bogiem. Jedyną rzeczą, jaka może skłonić Boga do wycofania się z przyjaźni ze Swymi przyjaciółmi, jest niewierność, która świadomie grzeszy przeciwko Bogu, najlepszemu z przyjaciół. Jego przyjaźń jest bowiem tak silna i trwała, że wytrzymuje wszelkie trudności, podczas gdy niewierność niszczy podstawowy warunek jej istnienia. Taki przyjaciel jest prawdziwym przyjacielem. Błogosławieni są ci, którzy są zespoleni z Bogiem w przyjaźni. Na niczym się nie potkną, nic im nie zaszkodzi i niczego im nie zabraknie, ponieważ w Bogu i w Jego przyjaźni znajdują absolutnie wszystko.
Ostatnią z niższych pierwszorzędnych łask charakteru Boga, jaką rozważymy w tym rozdziale, jest królewskość. Królewskość jest łaską społeczną. To prawda, że nie posiadają jej obecnie wszystkie istoty społeczne, gdyż jest ona ograniczona zaledwie do niewielkiej grupy istot ludzkich – władców królewskich. Jednak jej składniki powinny częściowo występować u wszystkich tych, którzy jako istoty społeczne pod takim czy innym względem stoją ponad innymi. Tak więc pewne zarysy tej zalety powinny występować u mężów jako głów swych żon, u rodziców jako opiekunów swych dzieci, u nauczycieli kierujących swymi uczniami, u pracodawców w odniesieniu do pracowników, u polityków zarządzających podwładnymi i obywatelami oraz u oficerów dowodzących żołnierzami, marynarzami itp. Przez królewskość rozumiemy zaletę serca i umysłu, dzięki której myślimy, czujemy, mówimy i postępujemy jak królewski władca w celu odpowiedniego rządzenia swym ludem. Nie u każdego można dostrzec królewski charakter czy postawę. Niewiele wiedząca i nierozsądna osoba z pewnością nie mogłaby wydawać się nam królewską, podobnie ktoś impulsywny, posiadający słabą wolę. Podobnie nie uznalibyśmy, że ktoś