Epifaniczny tom 5 – rozdział 1 – str. 10
Znaki czasów wśród ludu Prawdy
zostały zerwane przez ich rozdzielenie, tak miła społeczność w Słowie, służbie i duchu Pana między zachowującymi korony a pozostałymi poświęconymi braćmi z punktu widzenia rzecznika do świata ustała wraz z podziałem, który nastał wśród ludu Pana w lecie 1917 roku. Nie zapominajmy, że nasz drogi Pastor w styczniu 1916 roku przewidział, że należy się spodziewać takiego podziału w okresie nieco dłuższym niż rok, co jak widzimy nastąpiło w ciągu półtora roku (R-5846, kol. 1, ak. 2).
(5) Fakty wyraźnie potwierdzają, że taka interpretacja jest poprawna. Wszyscy muszą przyznać, że – ogólnie mówiąc – po pierwszym uderzeniu Jordanu aż do lata 1917 roku społeczność w Kościele była pełna pokoju. Wszyscy muszą przyznać, że ta pokojowa społeczność została zerwana w lecie 1917 roku, i to przez największy podział, jaki kiedykolwiek miał miejsce wśród poświęconego ludu Bożego. Wszyscy muszą też przyznać, że to rozdzielenie podzieliło lud Boży na dwie klasy: (1) zwolenników Towarzystwa pod jego „obecnym kierownictwem” oraz (2) niepopierających Towarzystwo pod „obecnym kierownictwem”. W rezultacie, zerwanie społeczności wśród ludu Bożego i jego podział na dwie klasy po antytypicznym pierwszym uderzeniu Jordanu musi być tym długo oczekiwanym i przepowiedzianym rozdzieleniem antytypicznego Eliasza i Elizeusza. Zerwanie harmonii między nimi mogło bowiem nastąpić dopiero po pierwszym uderzeniu, a więc zerwanie następujące po tym uderzeniu musi być ich rozdzieleniem. Z takim wnioskiem, w doskonałej harmonii antytypu z typem, zgadzają się wszystkie poprzedzające, towarzyszące i następujące wydarzenia. Powyżej wykazaliśmy harmonię wydarzeń poprzedzających rozdzielenie w typie i antytypie. Przyjrzyjmy się teraz krótko wydarzeniom towarzyszącym i następującym po tym rozdzieleniu. Najpierw rozważymy te pierwsze.
(6) Podobnie jak dwaj prorocy szli, zgodnie rozmawiając ze sobą, aż pojawił się ognisty rydwan i konie, które ich