Epifaniczny tom 5 – rozdział 1 – str. 15
Znaki czasów wśród ludu Prawdy
płaszcz znalazł się w posiadaniu Elizeusza, a więc w antytypie Elizeuszem musi być klasa, która posiadła ten płaszcz po podziale. Płaszcz symbolizuje władzę rzecznika do świata. Tą władzą były instrumenty (literatura prawdy), narzędzia (rodzina Bethel, pielgrzymi, kolporterzy, ochotnicy itd.) oraz finanse, dzięki którym było możliwe prowadzenie pracy. Kto posiadał i kontrolował te władze po podziale? Bez wątpienia ci, którzy pozostali z Towarzystwem i którzy przez swoich przedstawicieli – „obecne kierownictwo”, nowy Zarząd itd. – kontynuowali tę pracę. Zatem to oni muszą być antytypicznym Elizeuszem.
(12) Powtarzamy: Doskonała harmonia między typem a naszym zrozumieniem antytypu zmusiła prezesa Towarzystwa (by mógł uniknąć wniosku, że przewodził Wielkiej Kompanii) do odrzucenia poglądu naszego Pastora na temat Eliasza i Elizeusza, ponieważ nasze powyższe zrozumienie wskazuje na rzeczywiste wypełnienie się antytypu według przewidywań Pastora. Zmusiło to również PBI do porzucenia wiary w typiczny charakter rozdzielenia Eliasza i Elizeusza (by uniknąć wniosku, że Pan użył nas jako szczególnego przedstawiciela antytypicznej klasy Eliasza podczas rozdzielenia, w tym do podania prawdy odnośnie wypełnienia się tego proroctwa, tak jak prezes Towarzystwa był specjalnym przedstawicielem klasy Elizeusza przy podziale oraz tym, który podał błąd na ten temat). Te dwa fakty są przekonującymi dowodami prawidłowości podanego wyżej wypełnienia się antytypu. Po szczegóły odsyłamy czytelników do E 3, roz. II, gdzie szczegółowo omówiliśmy ostatnie pokrewne czynności Eliasza i Elizeusza. To zrozumienie naprawdę podaje biblijne, rozsądne i zgodne z faktami wyjaśnienie podziału pomiędzy ludem Pana podczas 1917 roku. Umiłowani bracia: „Czy nie potraficie dostrzec w tym znaków czasów”?
(13) Kolejna seria znamiennych wydarzeń następuje od chwili odejścia naszego drogiego Pastora za zasłonę: (1) rewolucjonizm