Epifaniczny tom 5 – rozdział 1 – str. 72
Znaki czasów wśród ludu Prawdy
język europejskiego narodu. W jego szlachetnym życiu oraz w edukacyjnych i religijnych zasadach ruchu, jaki zaprowadził, widzimy ducha gołębicy, świętego Ducha prawdy i miłości. A tak rozpoczęty ruch w mniejszym lub większym stopniu przetrwał do obecnych czasów: gołębica nie wróciła do arki.
(70) Następną wymienioną w typie datą jest pierwszy dzień pierwszego miesiąca, w 601 roku życia Noego (1Moj. 8:13). Dzień ten nastąpił 35 dni po poprzedniej dacie, a te 35 dni są typem 376,41780820+ lat. Antytypiczne trzydzieści pięć dni skończyły się w lipcu 1279 n.e., a trzydziesty piąty dzień rozpoczął się w październiku 1268 n.e. Jakie odnośne wydarzenia miały miejsce w latach 1268-1279? W tym okresie zamarła gorliwość organizowania antysaraceńskich krucjat, a Ludwik IX z Francji w 1269 n.e. uzyskał dla francuskiego kościoła wiele cennych przywilejów, wymuszonych od papiestwa, zapewniając Francuzom więcej wolności, niż Kościół katolicki posiadał w jakimkolwiek innym kraju. Papieże zachęcali chrześcijańskich władców do wypraw krzyżowych, by odebrać ziemię świętą mahometańskim władcom. Papieże obiecywali całkowity odpust tym krzyżowcom, którzy wyzwolą święty grób z rąk niewiernych mahometan. Na synodzie w Clermont we Francji w 1095 n.e. papież Urban II pobudził Francję do pierwszej krucjaty, czym rozpoczął ruch, który wkrótce rozprzestrzenił się na całe chrześcijaństwo, trwając prawie dwieście lat i doprowadzając do śmierci milionów ludzi, którzy rzekomo dla Pana, pod sztandarem krzyża, szli z cielesną bronią na wojnę z Saracenami. W sumie zorganizowano i przeprowadzono siedem krucjat przeciwko niewiernym. Ostatnia została przygotowana i przeprowadzona przez Ludwika IX z Francji w 1270 roku. Połowa jego armii, łącznie z nim samym, padła tego roku od zarazy, kończąc to, co okazało się ostatnią wyprawą przeciw Saracenom. Wszelkie późniejsze wysiłki papieży, by podjąć takie krucjaty, kończyły się niepowodzeniem. Królowie i narody