Epifaniczny tom 11 – Dodatek I – str. 617
Przypowieści Salomona
Dlatego Posłannik Epifanii napomina swe symboliczne dzieci, by nie pozwoliły prawdzie opuścić ich umysłów, lecz raczej szukały prawdziwej wiedzy i zdolności właściwego jej używania (21), co w rezultacie da im życie i ozdobi ich nową wolę (22) oraz pozwoli bezpiecznie kroczyć wąską drogą i zachować ich nogi od upadku (23), a także uczyni ich nieustraszonymi w odpoczynku wiary, a ich sen będzie słodki (24).
Bracia epifaniczni są ostrzegani przed duchem strachu, nawet jeśli niespodziewanie przydarzą im się rzeczy napawające lękiem i nawet jeśli członków wtórej śmierci spotka zniszczenie (25), ponieważ Bóg jest podstawą ich pewności i zachowa ich postępowanie od sideł złośników (26). Nie powinni wstrzymywać się od dawania, kiedy są o to proszeni, jeśli mogą to uczynić w harmonii z dobrymi zasadami (27). Nie powinni też odkładać czynienia dobra drugiemu z określonej teraźniejszości na nieokreśloną przyszłość, jeśli są w stanie zrobić to teraz (28). Nie powinni knuć zła przeciwko innym, zwłaszcza jeśli ci z ufnością mieszkają w pobliżu (29). Nie powinni też bez powodu spierać się z innymi, zwłaszcza jeśli ci niczym im nie zawinili (30). Nie mogą też zazdrościć powodzenia osobie czyniącej gwałt ani naśladować jej postępowania (31), ponieważ przewrotny człowiek jest obrzydliwością Bogu, a Swe tajemnice objawia On Swemu wiernemu ludowi (32). Bóg ogłosił potępienie i odpowiednią karę dla członków wtórej śmierci, co można zauważyć w przypadku złego sługi i jego specjalnych pomocników; Jego błogosławieństwa łaski, miłosierdzia, pokoju i prawdy są dla Jego wiernego Kościoła, domu Boga żywego (33). Bóg niewątpliwie nie ceni tych, którzy szydzą z Jego prawdy i sług, lecz pokornym okazuje łaskę (34). Napełnieni prawdą i jej duchem, którzy pozostają w takim stanie, odziedziczą wszystkie wspaniałe nagrody stosownie do stanowiska przed Panem, natomiast tych pozbawionych prawdy i jej ducha spotka poniżenie (35).