Epifaniczny tom 11 – Dodatek I – str. 620
Przypowieści Salomona
W rozdziale 5 Posłannik Epifanii napomina braci, by wystrzegali się tych grup prawdy, które łączą się z sięgającymi po władzę i panującymi wodzami, gdyż grupy te są symbolicznymi nierządnicami. Z miłością napomina ich, jak ojciec swe dzieci, by zwracali stałą i baczną uwagę na jego prawdy oraz skłaniali swe zrozumienie do jego poglądów na temat Słowa (1), a to po to, by wysoko mogli cenić ducha mądrości oraz by ich nauki zachowywały prawdę (2). Sekty prawdy utożsamiające się z sięgającymi po władzę i panującymi nad dziedzictwem Boga jako ich wodzami mówią bardzo pochlebnie; ich rzecznicy posługują się miłą mową (3), lecz ostateczne skutki ich przymilania się są bardzo gorzkie i niezmiernie szkodliwe (4). Ich postępowanie prowadzi do śmierci i w dużym stopniu grozi wtórą śmiercią (5). By przeszkodzić prawdziwym dzieciom Bożym w dogłębnej analizie drogi życia, zmieniają swoje nauki i praktyki i w ten sposób uniemożliwiają dzieciom Bożym przeniknięcie ich (6). Dlatego Posłannik Epifanii zachęca dzieci Boga do zwrócenia uwagi na jego nauki i do nieopuszczania ich (7), do odłączenia się od błądzicieli i niezbliżania się do ich zwolenników (8), tak by nie oddać swych przywilejów innym, a swego życia tym bezdusznym wodzom szukającym zwolenników (9), tak by nabyli ich duchowych cech oraz by nie służyli im (10) i w końcu, po zakończeniu swej drogi, nie doznali bolesnego rozczarowania (11), mówiąc: Mieliśmy w nienawiści właściwe nauki, gardziliśmy strofowaniem (12) oraz byliśmy nieposłuszni pouczeniom nauczycieli prawdy Epifanii i nie stosowaliśmy się chętnie do ich wskazówek (13), w wyniku czego spotkało nas wiele zła wśród ludu Bożego (14). Następnie Posłannik Epifanii zachęca ich do karmienia się prawdą od ich własnych nauczycieli i postępującą prawdą z jego pism (15). Dalej nawołuje ich do głoszenia prawd epifanicznych wśród innych oraz jej obfitości wszędzie tam, gdzie są zgromadzenia ludu Bożego (16),