Epifaniczny tom 11 – Dodatek I – str. 644

Przypowieści Salomona

Członek wtórej śmierci planuje bunt przeciwko Panu, prawdzie i braciom, i dlatego będzie wysłany do niego okrutny posłaniec zniszczenia (11). Mniej należy obawiać się tych, którzy niszczą rzeczy fizyczne, niż błądziciela szerzącego błąd (12). Tym, którzy jak członkowie wtórej śmierci oddają złem za dobro, zawsze będzie towarzyszyć zło jako zapłata dla nich i ich zwolenników (13). Utrata prawdy to początek wielkiego sporu, dlatego należy zaniechać kłótliwości, by nie doprowadziła do utraty prawdy (14).

      Ci, którzy akceptują członków wtórej śmierci, oraz ci, którzy potępiają świętych – są w równym stopniu obrzydliwi dla Pana (15). Jaka korzyść jest z poświęcenia się głupca, rzekomo w celu zdobycia prawdy, skoro głupotą jest, by ktoś pozbawiony rozsądku szukał prawdy (16)? Prawdziwy brat w prawdzie zawsze przejawia miłość do braci i jest tym, który w nieszczęściu jest gotowy okazać sympatię i pomoc (17). Ci, którym brakuje rozsądku, zapewniają o stronniczej pomocy wprowadzających ich w błąd i ręczą za nimi przed braćmi (18). Miłujący zwady radują się z grzechu, a nazbyt wywyższający swoją pozycję zabiegają o wielką szkodę (19). Przewrotni w sercu nie uzyskują żadnych błogosławieństw, a wypaczający swoje nauki potkną się w nikczemności (20). Spładzający głupiego naraża się w ten sposób na smutek, nie na radość (21). Radość powiększa zdrowie duchowe i fizyczne, lecz miażdżący smutek jest szkodliwy dla tych obydwu rodzajów zdrowia (22). Członkowie wtórej śmierci chętnie dają się przekupić, by wypaczać nauki prawdy (23). Prawda prowadzi roztropnych, lecz słowa głupca powodują deprawację społeczeństwa (24). Głupiec przynosi strapienia swemu duchowemu ojcu i wielkie rozczarowanie swej duchowej matce (25). Karanie świętego z pewnością nie jest niczym dobrym, jak również nie jest właściwe bić szlachetnego za jego dobro (26). Kto docenia mądrość, oszczędnie szafuje słowami, a człowiek roztropny posiada szlachetne usposobienie (27). Nawet głupiec milczący wtedy, gdy milczenie jest złotem, uważany jest za mądrego, a kto nie mówi od rzeczy, oceniany jest jako roztropny (28).

poprzednia stronanastępna strona