Epifaniczny tom 11 – Dodatek I – str. 651
Przypowieści Salomona
Gdy kara spada na głowę naśmiewcy, niedojrzali są pouczani przez prawdę, lecz gdy karcony bywa pouczony przez prawdę, rozwija się w niej (11). Bóg, On Sprawiedliwy, uważnie przygląda się zgromadzeniu, jakie tworzą wspólnie członkowie wtórej śmierci; jest gotowy sprowadzić na nich nieszczęście (12). Kto nie zwraca uwagi na prośby nieszczęśliwych, popadnie w nieszczęście, a jego prośby nie będą wysłuchane (13). Potajemnie dany dar uśmierza gniew, a także silne oburzenie (14). Przyjemnością świętych jest praktykowanie prawdy, lecz zniszczenie będzie udziałem całkowicie samowolnych grzeszników (15). Dziecko Boże, które całkowicie schodzi z drogi mądrości, znajdzie się w gronie tych, którzy weszli we wtórą śmierć (16).
Lud Boży, który rozkoszuje się pobłażaniem sobie, zostanie przeniesiony do Wielkiej Kompanii, pozbawiony wysokiego powołania, a ci, którzy mają upodobanie w ziemskich luksusach, nie będą bogaci w Bogu (17). Członkowie wtórej śmierci, jak Haman, w karaniu zajmą miejsce Maluczkiego Stadka, jak widać na przykładzie Mardocheusza; a zdrajca zajmie miejsce świętego (18). Lepiej dla ludu Bożego jest żyć w stanie pustynnej izolacji, niż znajdować się w nominalnym, swarliwym i gniewnym systemie kościelnym (19). W Kościele, miejscu mieszkania pouczonego przez prawdę ludu Bożego, znajdują się pożądane bogactwa prawdy i jej ducha, lecz głupiec marnuje je wszystkie (20). Kto rozwija Boski charakter, osiągnie życie, ducha prawdy i chwałę od Boga (21). Osoba pouczona przez prawdę pokonuje władze rządu kościelnego kierowanego przez potężnych i obala jego rzekomą siłę (22). Kontrolowanie słów i nauk dobrze strzeże duszę przed utrapieniem (23). Kto przejawia gniew wyniosłości, posiada charakter wywyższającej się i aroganckiej osoby (24). Tęsknota za bezczynnością niszczy tego, kto ją przejawia, ponieważ gardzi on pracą (25).