Epifaniczny tom 11 – Dodatek I – str. 663
Przypowieści Salomona
Przy takiej pilności rozwijać się będą usprawiedliwieni w swych trzech lewickich grupach Wieku Ewangelii (25). Członkowie Maluczkiego Stadka będą jego ochroną, a członkowie Wielkiej Kompanii będą jego zdobyczą dla Obozu Epifanii (26). Udzielą oni wsparcia utracjuszom koron, przychodzącym do prawdy, oraz obozowcom Epifanii, a także będą wspierać służących epifanicznych Młodocianych Godnych (27).
Rozdział 28 podaje dalsze ostrzeżenia i pouczenia. Członkowie wtórej śmierci uciekają, choć ich nikt nie goni, lecz święci są odważni jak król zwierząt (1). Gdy w sferze nauki i praktyki jest wiele grzechów, potrzeba wielu urzędników, by pokonać czynicieli zła, lecz pod rządami mądrej i rozważnej jednostki jej stateczność jest trwała (2). Członek Wielkiej Kompanii poniżający innych współczłonków niesie takie zniszczenie, jak ulewny deszcz porywający chleb (3). Odstępcy od prawdy z uznaniem mówią o członkach wtórej śmierci, lecz wierni prawdzie podejmują z nimi dyskusję (4). Źli nie rozumieją prawdy, lecz szukający Pana rozumieją całą prawdę na czasie (5). Uniżeni postępujący w świętości są daleko lepsi od wielkich chodzących krętymi drogami (6). Epifanista praktykujący Słowo Boże jest pouczony przez prawdę, lecz trwoniący dobra przynosi wstyd symbolicznemu ojcu (7). Kto samolubnie wykorzystuje Wielką Kompanię i przez bezbożne sięganie po władzę powiększa swe urzędowe władze, będzie musiał oddać takie władze temu, kto rzeczywiście sprzyja Wielkiej Kompanii (8). Ktokolwiek odmawia posłuszeństwa Boskiemu Słowu, będzie zanosił modlitwy, które są odpychające (9). Ktokolwiek sprawia, iż święty błądzi w doktrynie i zarządzeniach, stanie się ofiarą własnych złudzeń, lecz święci, którzy pokonają takie złudzenia, posiądą znaczną miarę prawdy i jej ducha (10). Wielcy z reguły są zarozumiali, lecz mądrzy ubodzy obserwujący ich, znają ich na wskroś (Przyp. 28:11). Gdy święty się cieszy, jest wielka chwała w Panu, lecz gdy wywyższani są członkowie wtórej śmierci, ten naprawdę wartościowy odchodzi w cień (12).