Epifaniczny tom 11 – Dodatek I – str. 665
Przypowieści Salomona
Gdy członkowie wtórej śmierci sięgają po stanowiska władzy, prawdziwi przywódcy ludu Bożego muszą ukryć się w cieniu, lecz gdy członkowie wtórej śmierci umierają, święci doznają powodzenia (28).
Ostrzeżenia i pouczenia kończą się w rozdziale 29. Ci, którzy stają się członkami wtórej śmierci, są przedstawieni jako ci, którzy – często karceni – zatwardzają swą wolę i nie reformują się, w wyniku czego całkowicie i nieodwracalnie tracą stanowisko nowych stworzeń (1). Gdy święci znajdują się na pozycjach zarządzania sprawami Boga, ludzie są szczęśliwi, lecz gdy członkowie wtórej śmierci uzurpują i sprawują takie funkcje, ludzie smucą się (2). Kto miłuje prawdę, uszczęśliwia swego duchowego ojca, lecz kto jednoczy się z nierządnymi sektami, traci swe duchowe dobra prawdy i jej ducha (3). Posłannicy Paruzji i Epifanii swymi naukami zbudowali prawdę i jej ducha, lecz ci przekupieni i nadużywający urzędowych władz, odrzucają prawdę i jej ducha (4). Kto przesadnie wychwala przyjaciela, zastawia pułapkę dla jego zguby (5). Źli swymi grzechami zastawiają sidła na samych siebie, lecz święci z radością śpiewają pieśń Mojżesza i Baranka (6). Święci z uwagą przyglądają się potrzebom Wielkiej Kompanii, lecz członkowie wtórej śmierci nie zwracają na nie uwagi (7). Naśmiewcy wprowadzają rząd religijny w pułapkę, lecz pouczeni przez prawdę oddalają od niego karanie (8). Jeśli pouczony przez prawdę dyskutuje z głupcem, to bez względu na to, czy ten drugi okazuje gniew czy wesołość, nie dochodzi do rozstrzygnięcia kwestii (9). Przesiewacze jako mordercy nienawidzą świętych, a jeśli chodzi o sprawiedliwego, przesiewacze szukają jego duchowego życia (10). Głupiec wybucha całym swym gniewem, lecz pouczony przez prawdę kontroluje swój gniew (11). Gdy przywódca słucha błędu, służący mu stają się członkami wtórej śmierci (12). Bracia z Wielkiej Kompanii i ci wodzowie, którzy samolubnie wykorzystują ich ubóstwo, działają w społeczności, a Pan przez objaśnienia Epifanii udziela światła ich rozumowi (13). Posłannicy Paruzji i Epifanii, którzy wiernie służą pokornym prawdą, będą posiadali wieczny urząd z upoważnienia Jehowy (14).