Epifaniczny tom 11 – Dodatek I – str. 666
Przypowieści Salomona
Karanie i strofowanie pouczają przez prawdę, lecz ktoś nierozwinięty, bez takiego ćwiczenia przyniesie wstyd duchowej matce (15). Im więcej jest członków wtórej śmierci, tym bardziej mnoży się grzech, lecz święci ujrzą ich upadek (16). Sługa prawdy powinien napominać swego duchowego syna, co przyniesie mu pokój i radość (17). Tam, gdzie nie jest rozumiany Boski plan, ludzie giną, lecz kto praktykuje Boskie Słowo, doznaje błogosławieństw (18). Ci służalczego ducha nie poddadzą się reformie nauk, bo chociaż je rozumieją, nie reagują na nie (19). Jest większa nadzieja udzielenia pomocy głupcowi niż komuś porywczemu i o długim języku (20). Kto z czułością od dzieciństwa wychowuje sługę, w późniejszym wieku będzie miał go za syna (21). Człowiek gniewny wzbudza kłótnie, a nadmiernie ulegający złości mnoży grzech (22). Pycha człowieka poniży go, a człowiek pokorny w duchu zostanie wywyższony w chwale (23). Kto uczestniczy ze złodziejem w jego złodziejskich czynach, jest jak ten, kto nienawidzi własnej duszy, a gdy jest zaprzysiężony, krzywoprzysięga, by dochować wierności (24). Lęk przed ludźmi prowadzi do pułapki, lecz kto ufa Bogu, będzie wyzwolony (25). Wielu schlebia swym wodzom, lecz każdy ostatecznie podlega Boskiej decyzji w swym przypadku (26). Człowiek niesprawiedliwy jest bardzo odrażający dla sprawiedliwego, a święci są bardzo odpychający dla członków wtórej śmierci (27).
Doktorzy Rotherham, Ginsberg i Young, których uważamy za najlepszych tłumaczy Biblii, oddają rozdział 30:1 następująco: „Zbierający [Salomon, zbierający Przypowieści, wiedzę, mądrość, bogactwa i władzę], syn posłusznego [Dawida], deklaracja i potwierdzenie człowieka [przywódca w Izraelu]: zmęczyłem się dla Boga; zmęczyłem się dla Boga i jestem wyczerpany”. Wierzymy, iż to tłumaczenie jest o wiele lepsze od A.V., ponieważ rozdział ten i następny najwyraźniej zostały napisane przez Salomona,