Epifaniczny tom 11 – Dodatek I – str. 671
Przypowieści Salomona
Niech J. zabiera głos w obronie tych, którzy nie mogą sami się bronić, oraz tych, którzy zostali pozbawieni symbolicznego ojca i matki, co stało się w 1916 i 1917 roku przez śmierć brata Russella, a także w rozdzieleniu antytypicznego Eliasza od antytypicznego Elizeusza [hebrajski sugeruje taką antytypiczną myśl w swym dosłownym tłumaczeniu: „dzieci pozostawionych z tyłu” zamiast „osądzonych na śmierć”] (8). Jest napominany do sprawowania swego nauczycielskiego urzędu, nauczania prawdy i bronienia przed wodzami Lewitów spraw Wielkiej Kompanii i Młodocianych Godnych (9).
Symboliczna żona Boga, jako osobowa część Przymierza Sary, jest tym szczególnym, trudnym do znalezienia i bardzo wartościowym spośród Jego klas sługą (10). Jehowa całkowicie im ufa, tak że może liczyć, że zdobędą to, czego On potrzebuje w realizacji Swego planu (11). Są dla Niego skuteczni, a w wypełnianiu Jego planów nigdy nie wyrządzą Mu żadnej szkody (12). Starają się, by dla Niego pozyskać prawdę i jej ducha i bardzo starannie wykorzystują dla Niego wszystkie swe możliwości (13). Są jak ci przywożący towary z zagranicy, ponieważ duchowy pokarm pozyskują w sferze bardzo odległej od ludzi (14). Są bardzo pilni w nocy grzechu; swego duchowego pokarmu udzielają braciom i ich pomocnikom (15). Badają sfery służby i zdobywają je ciężką pracą, budując lud Boży jako Jego sferę zysku w łasce i prawdzie (16). Czynią siebie silnymi do służby i rozwijają w sile swych pomocników (17). Rozumieją, że prawda i jej duch, które oferują tym gotowym zapłacić odpowiednią cenę, są cenne; Biblia nie przestaje udzielać im światła w okresie nocy grzechu i błędu (18). Swą usługą starannie rozwijają dla innych łaski jako symboliczne odzienie (19). Służą utracjuszom koron, Młodocianym Godnym oraz Maluczkiemu Stadku (20). Nie obawiają się czasu ucisku jako czegoś złego dla swych symbolicznych dzieci i sług, ponieważ są odziani w sprawiedliwość Chrystusa, dostępną przez Jego śmierć (21). Sprawiają, że Biblia i historia Kościoła udzielają im łask; są okryci sprawiedliwością Chrystusa i królewskimi władzami (22). Bóg jest sławny wśród wszystkich zajmujących Jego miejsce jako główny spośród przywódców prawdy i jej ducha (23).