Epifaniczny tom 11 – Dodatek III – str. 695
Pieśni Salomona
będąc pokornym królewskim kapłaństwem (lilia dolin [kwiat o ciemnej purpurze i bieli]). Jezus uznaje ją za pokorne królewskie kapłaństwo, działające między rodzącymi spory utracjuszami koron (lilia między cierniami … pannami [w ang. córkami] – w. 2; 2Kor.6:18). O ile jabłoń dzięki swym owocom przewyższa leśne drzewa (drzewa leśne – w. 3), o tyle bardziej w owocach Ducha ceni ona swego Miłego nad braci Maluczkiego Stadka (między młodzieńcami [w ang. synami]; 2Kor.6:18). Z radością odpoczywa ona w Nim jako swym Opiekunem w pokusach (pragnęłam siedzieć w cieniu), a Jego łaski są przez nią bardzo doceniane (owoc słodki). On przyprowadził ją do wspólnego ucztowania w prawdzie (wprowadził w dom wina – w. 4) i ukazał przed nią znak doskonałej miłości jako jej ideał w charakterze i oręż do walki (mając za chorągiew miłość). Jako wsparcie pragnęła mieć obfitość doktryn [wzmocnijcie mnie dzbanami – w. 5; polskie tłumaczenia błędne – przypis tł.], a owoce Ducha jako swą pociechę (posilcie mnie jabłkami), gdyż jej miłość do Chrystusa popychała ją do podejmowania trudów wywołujących choroby (choruję z miłości). On okazuje i wyraża Swą wielką miłość do niej, służąc jej głowie (lewica jego pod moją głową – w. 6) oraz jej sercu (prawica jego obejmuje mnie). Uczyła (poprzysięgam – w. 7), iż Żydzi odrzucający Chrystusa (córki Jeruzalemskie) z powodu swych świeckich wodzów i nauczycieli (sarny i łanie polne) nie zaczną i nie będą miłować Jezusa, dopóki Chrystus tego nie zechce, tzn. w Tysiącleciu (nie pobudzajcie i nie budźcie miłości [ich miłości], dopóki on nie zechce [polskie tłumaczenie błędne – przypis tł.]; Rzym. 11:25, 26).
Słyszy poselstwo obwieszczające fakt drugiej obecności Pana (głos miłego mego – w. 8). Ujawnia On Swą obecność (idzie) przez szybkie czynności, od jednego autokratycznego królestwa do drugiego (skacząc po górach) i od demokracji do demokracji (podskakując po pagórkach). Jej miły bardzo szybko wykonuje Swe dzieło drugiego adwentu (podobny jest do sarny lub młodego jelonka – w. 9).