Epifaniczny tom 11 – Dodatek III – str. 706
Pieśni Salomona
i że On był ponad wszystkimi naturami niższymi od Boskiej (zacniejszy nad innych dziesięć tysięcy [co jest wielokrotnością dziesięciu, liczby istot niższych od Boskiej]). Jego umysł, wola i serce są w najwyższym stopniu Boskie (głowa jego jak bryła szczerego złota – w. 11). Jego urzędowe władze (włosy) są liczne (kędzierzawe), niezmiennie i niezachwianie stałe (czarne jak kruk). Jego wiedza pochodzi od Ducha Świętego (oczy jego jak gołębicy – w. 12), pełna obfitych prawd (strumienie wody), zawierająca także elementarną wiedzę dla niemowląt pod względem łaski (umyte w mleku), a wszystko w doskonałej wzajemnej harmonii (mocno siedzą w oprawie). Jego charakter (policzki – w. 13) jest składnicą wszystkich łask (grządki ziół wonnych), pachnących pięknem świętości (kwiatki wonne). Jego nauki skupiają się na pokornym królewskim kapłaństwie, którego jest Głową (wargi jak lilie), a przez destylację tworzą bardzo wonną prawdę (wypuszczają mirrę cieknącą). Jego działania (ręce – w. 14) są doskonałe na Boskim poziomie (pierścienie złote) i oparte na wierności miłości (wysadzane drogim kamieniem). Jego natura (brzuch [ciało – Rotherham]) to doskonała boskość (kość słoniowa), wyraz Boskich nadziei (wysadzana szafirami). Jego dwie formy miłości (golenie – w. 15) to (1) miłość obowiązkowa i bezinteresowna do Boga oraz (2) miłość obowiązkowa i bezinteresowna do moralnie wolnych Boskich istot. Są one bardzo mocne i proste (słupy), co jest właściwą rzeczą dla istoty duchowej (marmurowe), i oparte na Boskiej istocie (podstawkach złota wybornego). Jego prawda i łaska to czysta kryształowa boskość (oblicze jak Liban; 2Kor. 4:6; Obj. 1:16), wyborna do udzielania wiecznego życia (wyborne jak cedry). Biblia, przez którą On przemawia, jest bardzo cenna jako poselstwo wielkiej nadziei (usta nader słodkie – w. 16). Jest On piękny z każdego punktu widzenia (cały jest pełen powabu). Właśnie tak chciałaby, by nienawróceni Żydzi (córki jeruzalemskie) myśleli o Tym, którego kocha (miły) i któremu ufa (przyjaciel).
Opis Mesjasza jako jej umiłowanego pobudzi zainteresowanie Żydów stanowiskiem Jezusa w Boskim planie (gdzie poszedł miły twój – 6:1 [w B.G. pieśni 5:17]).