Epifaniczny tom 11 – Dodatek II – str. 674

Księga Kaznodziei Salomona

by widzieć, że doświadczenia człowieka w warunkach klątwy miały go nauczyć marności ziemskich rzeczy i zajęć pod przekleństwem, z czego miał nauczyć się on czci dla Boga i przestrzegania Jego przykazań – lekcji, która dotyczy wszystkich ludzi (Rotherham). Zaproponowano następujący podział tej Księgi: I – temat (1:1-3); II – potwierdzenie tematu (1:4-3:22); III – rozwinięcie tematu wokół myśli dotyczących elementów klątwy (4:1-10:20); IV – lekcje, jakie można wyciągnąć z tych rozważań (11:1-12:14). Po tych uwagach wstępnych przejdziemy obecnie do naszego wyjaśnienia.

       Słowa tej Księgi to nauki Starożytnych Godnych, którzy byli wykonawcami Boskich spraw Starego Testamentu (1). Jednym z głównych tematów ich kazań było doświadczanie całkowitej marności wszelkich ziemskich rzeczy, traktowanych jako takie pod przekleństwem (2). Z punktu widzenia Starożytnych Godnych, jaką korzyść ma człowiek przy końcu życia ze swojej pracy pod przekleństwem (3)? Przemijanie każdego pokolenia przeciwstawiali trwałości literalnej ziemi (4). Uważali, iż słońce stale biegnie swą drogą (5), że wiatry mają swe okręgi (6) i że woda na swojej drodze przybiera postać pary, chmur i deszczu, co z kolei daje początek źródłom, strumykom, rzekom, jeziorom i oceanom, a następnie powtarza te procesy w niekończącym się ciągu (7). Rozmyślali nad niemożliwym do wypowiedzenia ogromem pracy, a także nad niewydolnością wzroku i słuchu (8), nad stałym powtarzaniem się istniejących rzeczy i czynności oraz nad brakiem nowych sił w naturze (9,10); nad faktem, iż nikt nie pamięta rzeczy, które miały miejsce przed nim, jako tych, których sam doświadczył, ani nie może przypomnieć sobie tego, co stanie się po nim (11). Starożytni Godni, jako wykonawcy Boskich dzieł Starego Testamentu wobec ludu Bożego (12), lubowali się w badaniu wiedzy na tej ziemi, lecz stwierdzali, iż jest to żmudne zajęcie (13). Wszelkie ich rozmyślania prowadziły do wniosku o ich bezowocności i niezadowalającym stanie dla umysłu (14),

poprzednia stronanastępna strona