Epifaniczny tom 11 – Dodatek II – str. 680
Księga Kaznodziei Salomona
Uczciwy i rozumny młodzieniec lepszy jest od głupiego, upartego i starego króla (Kazn. 4:13), bo choć uwięziony, ten pierwszy może zastąpić tego drugiego jako króla, podczas gdy ten drugi, choć urodzony jako król, traci swe królestwo (Kazn. 4:14). Zauważyli, iż wszyscy ludzie sprzyjają dobremu i mądremu młodzieńcowi, który ma zostać następnym królem po głupim, upartym i starym królu (Kazn. 4:15). Ci wszyscy niezliczeni ludzie woleli jego, lecz żyjący później, nie będą mu sprzyjać, co jest marnością i przykrym stanem (Kazn. 4:16). Napomnienie z wersetu Kazn. 4:17 najwyraźniej sugeruje, iż mówią ludzie z czasów Starego Testamentu i że mówi się do nich; cała treść tej księgi wskazuje, że mówiący przedstawia Starożytnych Godnych, którzy napominali swych słuchaczy, by zwracali uwagę na swe postępowanie w domu Bożym, czy to w formie przybytku, czy świątyni, napominając ich, by byli skłonniejsi do uczenia się niż bezmyślnego mówienia o złu i głupstwach jako rzekomej służbie (Kazn. 4:17).
Ten sam temat jest nadal rozwijany w rozdziale 5, a nawet aż do końca rozdziału 10. Odradzali przejawianie skłonności do szybkiej i lekkomyślnej mowy w sprawach Boskich, ponieważ Bóg jest wielki, a człowiek mały, i dlatego jego słowa winny być nieliczne (1). Jak niekontrolowany sen pochodzący od długich rozmyślań nad interesami, tak ubrane w słowa myśli głupca składają się z nadmiaru słów (2). Radzili, by dokładnie wypełniać złożone Bogu śluby, ponieważ ci, którzy ich nie dotrzymują, to głupcy, a tacy Bogu się nie podobają; dlatego śluby winny być dotrzymywane (3); lepiej jest nie składać ślubu, niż go nie wypełnić (4). Ostrzegali przed grzeszeniem słowem i oskarżaniem Boskiego posłańca o błąd, ponieważ rozgniewa to Boga i pobudzi do zniszczenia dzieł takiej jednostki (5); takie rzeczy bowiem biorą się z wielu wyobrażeń i słów – samych próżności; lecz lekarstwem jest czczenie Boga (6). Radzili, by ludzie nie dziwili się deptaniu ubogich i poważnym wypaczeniom prawdy i sprawiedliwości w państwie, gdyż Najwyższy Bóg widzi to jako Ten znajdujący się wyżej niż czyniący zło (7). Bóg dał ziemię dla korzyści wszystkich, i nawet król z niej korzysta (8).