Epifaniczny tom 11 – Dodatek II – str. 682
Księga Kaznodziei Salomona
Cały trud człowieka skierowany jest na zachowanie siebie, a mimo to nie może on w pełni zaspokoić swych pragnień (7), gdyż w śmierci mędrzec jest nie większy od głupca, a biedny, który nauczył się postępować z możnym, nie gorszy jest od niego (8). Lepiej jest obserwować zło, niż kierować swe pragnienia na nie, co jest marnością i utrapieniem ducha (9). Bez względu na imię dane komuś, od dawna jest wiadome, że jest on człowiekiem i nie może pokonać silniejszego od siebie (10). Skoro jest wiele rzeczy, które składają się na jeszcze większą marność, jaką korzyść można z nich mieć pod przekleństwem (11); kto bowiem pod przekleństwem naprawdę wie, co jest dla niego najlepsze, skoro swe bezowocne życie spędza jako coś nieznaczącego? Kto może przewidzieć, co stanie się po jego śmierci (12)?
Rozdział 7 w dalszym ciągu rozwija temat przedstawiony w 1:1-3. Starożytni Godni uważali dobry charakter za lepszy od wybornej maści dobrej jakości, a z powodu przekleństwa – dzień śmierci za lepszy od dnia narodzenia (7:1). Sądzili, że lepiej odwiedzać płaczących niż miejsca wesela, ponieważ końcem człowieka jest śmierć, a żyjący powinni nauczyć się z tego pożytecznych lekcji. W warunkach klątwy smutek jest korzystniejszy niż radość, ponieważ zmiękcza twarde serca, odwodząc je od grzechu ku sprawiedliwości (3). Dlatego mądrzy wolą przebywać z płaczącymi, podczas gdy głupcy wolą radość (4). Lepiej jest słuchać karcenia mądrych niż pieśni głupca (5), gdyż śmiech głupca jest destruktywny, jak palenie cierni w piecu – marnością (6). Ucisk prowadzi myślącego człowieka do szaleństwa, a łapówka niszczy charakter przyjmującego (7). Efekt przedsięwzięcia lepszy jest od jego początku, tak jak cierpliwość jest lepsza od pychy (8). Ludzie powinni unikać porywczości, ponieważ jest ona cechą głupców (9). Nie należy pytać, dlaczego przeszłość lepsza jest od teraźniejszości, gdyż pytanie takie nie może być mądre (10). Dobrze jest łączyć mądrość z korzystaniem z dziedzictwa, ponieważ to przynosi korzyść w tym życiu (11). Zarówno mądrość, jak i bogactwo są pewną ochroną, lecz wielkim dobrodziejstwem wiedzy jest to, iż rozumie ona, że prawda udziela życia tym, którzy ją posiadają (12).