Epifaniczny tom 11 – rozdział 4 – str. 247

Wyzwolenie pozostałych Izraelitów

zaplanowanie ostatecznej próby. Obozowanie Izraela w zaleconych warunkach (w. 4) przedstawia przygotowanie świata do ostatecznej próby.

         (3) Tak jak faraon dowiedział się o ucieczce Izraela z niewoli do wolności (w. 5), tak szatan na początku Małego Okresu zostanie uświadomiony, że rodzaj ludzki został uwolniony z niewoli grzechu, błędu i śmierci do wolności dzieci Bożych. Uświadomi to sobie wtedy, gdy otrzyma pozwolenie powrotu na ziemię i obserwowania ludzkości żyjącej w doskonałych zarządzeniach, w posłuszeństwie wobec prawdy i sprawiedliwości. Ze swojego wypaczonego punktu widzenia uzna on to za niewolę (zagubieni w ziemi i ograniczeni przez pustynię – w. 3). W wersecie 5 faraon, jak zawsze, reprezentuje szatana, lecz jego słudzy przedstawiają tutaj tylko upadłych aniołów. Fakt, że faraon i jego słudzy żałowali, że wypędzili lud izraelski i pozwolili mu odejść z Egiptu, jest typem szatana i upadłych aniołów, którzy na początku Małego Okresu zmienią zdanie co do wypędzenia ludu Bożego i wypuszczenia go spod kontroli, co czynią teraz, gdy królestwo szatana się wali. Taka zmiana zdania w typie i antytypie jest zwróceniem się kolejno przeciwko typicznemu i antytypicznemu Izraelowi (w. 5). Pytanie: „Dlaczego to uczyniliśmy?” (w. 5) zarówno w typie, jak i antytypie oznacza, że pytający uważają, iż postąpili niemądrze. Stąd w typie determinacja odwrócenia tej decyzji, co także będzie miało wypełnienie antytypiczne. Przygotowanie wozów przez faraona (w. 6, 7) przedstawia przygotowanie przez szatana organizacji w Małym Okresie, by ponownie doprowadzić do podporządkowania sobie ludzkości. Szatan jest znanym organizatorem, jak dowodzą tego układy jego królestwa. On nie pozostawi spraw przypadkowi, lecz stworzy wielorakie organizacje, odpowiednio dostosowane do podstępnego nakłaniania różnych ludzi do wejścia i pozostania w jego sidłach. Poświęci tyle czasu, ile trzeba, aby tak dokładnie zbadać sytuację, by w jego mniemaniu skutecznie dostosować swe metody i środki do występujących tam warunków. Dopiero gdy uzna,

poprzednia stronanastępna strona