Epifaniczny tom 11 – rozdział 4 – str. 259
Wyzwolenie pozostałych Izraelitów
które umrą w stu latach (Izaj. 65:20). Wydaje się, zgodnie z symboliką pięciu rowków (obok czterech płyt) w Przedpokoju Piramidy tuż nad wejściem do korytarza prowadzącego do Pokoju Króla, że tak jak wszyscy, którzy dostąpią Boskiej natury, muszą być wypróbowani przez tych pięć prób, tak wszyscy, którzy uzyskają życie na innych poziomach istnienia, także muszą przejść przez te próby. Wołanie Izraela do Pana (w. 10) jest typem wołania klasy wiernych restytucjonistów do Boga o pomoc w pokusach Małego Okresu.
(12) Skargę Izraela, która została przedstawiona (w. 11,12), możemy rozumieć jako typ tego, że obawy, iż nie będą w stanie zwyciężyć tak bardzo przygnębią wiernych restytucjonistów, iż będą żałować, że wyszli z królestwa szatana, ponieważ lepiej byłoby zakończyć życie w nim, pod przekleństwem i śmiercią Adamową, niż pod wtórą śmiercią w czasie Małego Okresu, gdyż przez pewien czas będą się obawiać, iż tak właśnie będzie. Skarga Izraelitów z wersetów 11, 12, wypowiedziana wobec Mojżesza, przedstawia te obawy wypowiedziane (w pantomimie, nie słowami) wobec Chrystusa – Głowy i Ciała – antytypu Mojżesza od czasu wkroczenia przez Izrael na pustynię po opuszczeniu Etam (2Moj. 13:18-20) aż do końca pieśni wyzwolenia (4Moj. 15:21). Nasz Pan, pamiętający Swoje cierpienie w Getsemane, oraz Kościół, pamiętający wiele doświadczeń, w których obawiał się, że nie będzie w stanie zwyciężyć, nie będą karcić tych bojaźliwych restytucjonistów, tak jak w typie Mojżesz nie karcił Izraelitów. Jak Mojżesz zachęcił Izraelitów, by się nie bali, lecz w obliczu zagrożenia byli odważni (w. 13), tak Chrystus będzie zachęcał wiernych restytucjonistów, by się nie bali, lecz byli bardzo odważni w swoich niebezpiecznych próbach. Polecenie Mojżesza dla Izraela, by stał spokojnie było rozkazem, by nic nie robił. Przedstawia to Chrystusa zalecającego wiernym restytucjonistom, by niczego nie robili. Ta rada okaże się szczytem mądrości, co stanie się oczywiste na podstawie krótkiego rozważenia ówczesnych warunków. Musimy pamiętać, że oni będą wierni.