Epifaniczny tom 11 – rozdział 4 – str. 261
Wyzwolenie pozostałych Izraelitów
– ignorowanie kusiciela przez okazywanie serca i umysłu niedostępnego na jego sugestie oraz ignorowanie, niezwracanie jakiejkolwiek uwagi na jego wezwania.
(14) Przekład A.V. nie tłumaczy poprawnie części wersetu 15, którą oddaje następująco: „Dlaczego wołasz do mnie?” Bardziej poprawnie oddaje to zdanie Rotherham: „Jakie zawołanie chcesz mieć do mnie?”, tj. powiedz mi, czego żarliwie pragniesz, bym uczynił? Następnie, nie czekając na prośbę, Pan, który czytał pragnienie serca Mojżesza, poleca mu uczynić to, co będzie konieczne, by zrealizować to pragnienie – wybawić Izrael. Powyższe uwagi dowodzą, że pytanie Boga nie było skarceniem Mojżesza, jak sugeruje to przekład A.V. Nie do pomyślenia oczywiście jest i to, by Bóg w antytypie karcił w czasie Małego Okresu klasę Chrystusa. Wprost przeciwnie, pytanie Boga jest pełną miłości prośbą, by Mojżesz wypowiedział życzenie swojego serca, krzyk ogromnego pragnienia wybawienia Izraela, jakie odczuwał. W antytypie oznacza to, że Jehowa poprosi Chrystusa, by wyraził swoje szczere pragnienie co do wybawienia wiernych restytucjonistów. Nie czekając na wypowiedzenie tej szczerej prośby przez klasę Chrystusa, Jehowa poleci jej nakazać ludziom wyruszyć w drogę, na której pokonają niebezpieczeństwa wtórej śmierci, tak jak w typie, nie czekając na przedstawienie prośby Mojżesza w związku z Izraelem, Bóg polecił mu, by rozkazał ludowi kontynuowanie podróży wśród zagrożeń Morza Czerwonego, które oni pokonali.
(15) Polecenie przez Boga Mojżeszowi, by podniósł swoją laskę (w. 16), reprezentuje polecenie przez Boga Chrystusowi, by użył swojej władzy na rzecz wiernych restytucjonistów. Polecenie Boga dane Mojżeszowi, by wyciągnął rękę jest typem polecenia Boga danego Chrystusowi, by użył swojej mocy na rzecz wiernych restytucjonistów. Podniesienie laski i wyciągnięcie ręki nad Morze Czerwone przedstawia sferę używania władzy i mocy Chrystusa nad wtórą śmiercią w sposób,