Epifaniczny tom 11 – rozdział 4 – str. 271
Wyzwolenie pozostałych Izraelitów
przedstawia Boskie polecenie Chrystusowi, aby zniszczył każdą organizację, jakiej w Małym Okresie użyje szatan dla realizacji swych ambicji i samolubnych zamierzeń. Natomiast Boskie polecenie Mojżeszowi, by sprowadził wody na egipskich jeźdźców (w. 26) przedstawia Boskie polecenie Chrystusowi, by zniszczył duchowych i ludzkich wodzów ostatniego spisku szatana przeciwko Bogu, prawdzie, sprawiedliwości i wszystkim będącym w harmonii z nimi. Spokojne czekanie Boga, dopóki wszyscy Izraelici nie byli bezpieczni, a wszyscy Egipcjanie uwikłani w stworzonych przez siebie kłopotach, zanim powstał, by ich zniszczyć, jest typem spokojnego zapewnienia bezpieczeństwa wiernym restytucjonistom przed powstaniem, by zniszczyć bezbożnych. Cała ta scena w typie i antytypie pokazuje Boską troskę o tych, którzy należą do Niego – Jego nieskwapliwość wobec bezbożnych dla dobra sprawiedliwych oraz ostateczne zaprzestanie przejawiania nieskwapliwości wobec niepoprawnie złych, kiedy nie przynosi ona już żadnego dobra.
(24) Wyciągnięcie przez Mojżesza ręki nad morze (w. 27) przedstawia Chrystusa używającego władzy nad wtórą śmiercią wobec złych. Powrót morza z jego mocą (w. 27) jest typem użycia wielkiej Boskiej mocy w zniszczeniu bezbożnych. Fakt, że miało to miejsce z nastaniem poranka, około szóstej rano, być może jest typem tego, że zniszczenie to nastąpi około października 2920, gdy Mały Okres zakończy się w swym ostatnim zachodzeniu. To, że zniszczenie to nie wystąpi w pełni w jednym momencie wydaje się być sugerowane zarówno ucieczką Egipcjan (w. 27), jak i czasem, jaki upłynął, zanim utonął ostatni z nich. To właśnie te fakty skłaniają nas do poglądu, że prawdopodobnie upłynie okres kilku lat po roku 2914, od śmierci pierwszej ofiary do zakończenia antytypicznego niszczenia śmiercią ofiary ostatniej. Uciekanie Egipcjan przed zniszczeniem jest typem wysiłków,