Epifaniczny tom 11 – rozdział 4 – str. 292

Wyzwolenie pozostałych Izraelitów

      (45) Werset 19 mówi o tym, co poprzedzi takie panowanie, co będzie jego wprowadzeniem – wieczne zniszczenie wszystkich złych rzeczy i osób, a zachowanie wszystkich dobrych rzeczy i osób: „Bo weszły konie [doktryny] faraona [szatana] z wozami jego [organizacjami] i z jezdnymi jego [duchowymi oraz ludzkimi wodzami zła] w morze [zagrożenia wiecznego unicestwienia], a sprowadził na nich Pan wody morskie [wieczne zniszczenie]”. Tak długo, jak długo będą oni żyć, panowanie – zwierzchnictwo – Boga nie będzie rozciągało się nad wszystkimi. Muszą zginąć, ponieważ nie zechcą przyjąć zwierzchnictwa Boga. Razem z nimi usunięci zostaną wszyscy przeciwnicy zwierzchnictwa Boga. Drugą rzeczą, jaka poprzedza Jego panowanie, jest pomyślna próba dobrych, która typicznie opisana jest następującymi słowami: „ale synowie Izraelscy szli [wierni postępowali posłusznie] po suszy [nie ponosząc szkody na drodze posłuszeństwa] środkiem morza [wśród zagrożeń wtórej śmierci]”. Będą oni zatem dobrze usposobieni w sercu i umyśle i chętnie przyjmą wieczne panowanie Jehowy nad nimi. W ten sposób wejdą do Wieków błogosławieństw po Małym Okresie jako na zawsze wierni poddani Jehowy. Zaprawdę szczęśliwy będzie taki rezultat, o który gorąco i z wiarą modlimy się: „Bądź wola twoja jak w niebie, tak i na ziemi”. Ta wizja, widziana przez proroków i świętych, w odpowiednim czasie stanie się rzeczywistością, ponieważ we właściwym dla Niego czasie dokona tego gorliwość Jehowy zastępów.

      (46) Pieśń z wersetów 1-19 była śpiewana przez mężczyzn Izraela – zbawione klasy duchowe. Wersety 20, 21 opisują pieśń śpiewaną przez kobiety Izraela prowadzone przez Miriam. W tym kontekście Miriam nie jest nazwana siostrą Mojżesza, lecz Aarona. Ma to swoje znaczenie, jak wszystko, co jest natchnione przez Boga. Zauważyliśmy już, że na Paruzję i Epifanię Mojżesz przedstawia przede wszystkim naszego Pana, a następnie naszego Pana i wzbudzonych świętych. Aaron w tych okresach przedstawia Kościół w ciele jako rzecznika najpierw Jezusa,

poprzednia stronanastępna strona