Epifaniczny tom 11 – rozdział 3 – str. 160
Wyzwolenie pierworodnych
który jest sugerowany nazwą nadaną tym dwóm rodzajom roku – rok świecki wskazywał na ziemski charakter dyspensacji przed tą obecną, natomiast rok religijny – na duchowy charakter obecnej dyspensacji. Rozumiemy zatem, że zmiana z roku świeckiego na religijny jest typem zmiany wcześniejszego postępowania z ludem Bożym według prawa Zakonu w czasie Wieku Żydowskiego na postępowanie według łaski w czasie Wieku Ewangelii. Wydanie przez Boga polecenia zmiany dyspensacyjnego postępowania z Jego ludem, będące antytypem zmiany początku roku (w. 1), jest pokazane przez takie wersety jak: Jana 1:7; Mat. 4:17; 5:17,18; 11:11-13; Łuk. 16;16; Żyd. 1:1,2. Antytypem treści typicznego polecenia jest natomiast treść tych cytatów. I rzeczywiście, postępowanie Boga z Jego ludem przed Wiekiem Ewangelii było postępowaniem z ziemskiego – świeckiego – punktu widzenia, natomiast w czasie Wieku Ewangelii takie postępowanie jest z punktu widzenia ecclesia – kościelnego, duchowego. Fakt, że Bóg dokonał zmiany na początku roku w związku z ustanowieniem przez Niego paschalnego Baranka, jego obchodzenia i całego paschalnego święta, także sugeruje, że zmiana początku roku jest typem zmiany dyspensacyjnego postępowania Pana na początku Wieku Ewangelii. Zmiana w typie została bowiem dokonana z powodu paschalnego baranka, jego obchodzenia i następującego po nim święta. Ponieważ przedstawiają one kolejno Chrystusa jako naszego Baranka, nasze przywileje związane z naszym Barankiem oraz błogosławieństwa chrześcijańskiego życia, zmiana początku roku na Nisan odpowiednio przedstawia zmianę na początek Wieku Ewangelii.
(18) Polecenie (w. 3) poinformowania całego Izraela, by 10 Nisan odłączył typicznego baranka, podane przed tą datą, przedstawia polecenie podane przed 10 Nisan 33 r. n.e. Ponieważ jest to typ instytucjonalny związany z konkretną datą, jego antytyp mógł nastąpić tyko w dniu typu. Widzimy, iż jest to powszechna reguła typów instytucjonalnych związanych z konkretną datą,