Epifaniczny tom 11 – rozdział 3 – str. 163
Wyzwolenie pierworodnych
niemądrze nie marnować przypisanej zasługi przez niekorzystanie z niej. Jest w tym także sugestia, że zasługa Chrystusa miała być w sposób przypisany niemal całkowicie wykorzystana, co oznacza, że wielu z tych, za których miała być ona przypisana, będzie tak upadłych od doskonałości, że będą potrzebować niemal całej zasługi, by podnieść ich do doskonałości – niewielu mądrych, możnych, szlachetnego rodu ani wielkich wśród nich, lecz głównie niemądrych, słabych, niskiego rodu, wzgardzonych i nic nieznaczących (1Kor. 1:26-29). Miał być wybrany baranek lub koźlę (w. 5), aby przedstawiać niewinność, czystość i łagodność Jezusa. Dlatego jest On nazywany Barankiem Bożym (Jan 1:29, 36), naszym Barankiem, Barankiem paschalnym (1 Kor. 5:7), Barankiem niestawiającym oporu (Izaj. 53:7), Barankiem niewinnym i bez skazy (1Piotra 1:19), Barankiem zabitym (Obj. 5:6,12; 13:8) oraz Barankiem, którego krew wybiela (Obj. 7:14) i pozwala zwyciężyć (Obj. 12:11). Stan baranka bez wady (w. 5) był potrzebny do przedstawienia naszego Pana jako doskonałego w zdolnościach fizycznych, umysłowych, artystycznych, moralnych i religijnych, jak również w Jego ludzkim charakterze. W ten sposób było pokazane Jego człowieczeństwo jako wolne od grzechu i błędu oraz Jego doskonałość w każdej dobrej rzeczy (Psalm 45:3,8; Izaj. 7:14-16; 53:9; Dz.Ap. 13:28; 2Kor. 5:21; Żyd. 4:15; 1Jana 3:5). To, że baranek był samcem, miało obrazować siłę doskonałego charakteru Chrystusa jako istoty ludzkiej, natomiast jego wiek jednego roku miał gwarantować to, iż będzie to baranek, tak by nie jako owca, lecz jako prawdziwy baranek reprezentował on naszego Pana jako Baranka Bożego, nie jako owcę Bożą. Warunek, że mogło to być młode z owiec lub kóz był dla wygody Izraelitów, ponieważ niektórzy posiadali tylko młode z owiec, inni – tylko młode z kóz. Warunek był na tyle liberalny, by uwzględniać rzeczywisty stan posiadania każdej izraelskiej rodziny. Dlatego uważamy, że w tej wolności wyboru dozwolonej Izraelitom nie kryje się nic szczególnie typicznego.
(21) Zastrzeżenie trzymania baranka (w. 6) oddzielnie od 10 do 14 Nisan miało przedstawiać to,