Epifaniczny tom 11 – rozdział 3 – str. 165
Wyzwolenie pierworodnych
(22) Dom (w. 7), w którym Izraelici spożywali baranka (a także oni sami), przedstawiają Bożą rodzinę z punktu widzenia naczynia podanego zamiast zawartej w nim rzeczy, coś na wzór świątyni i kapłanów w niej usługujących. To także z tego punktu widzenia słowo dom jest w tym rozdziale używane wymiennie z rodziną i mieszkaniem, w którym ona żyła. Krew baranka reprezentuje oddane życie naszego Pana – śmierć, a więc Jego ludzką zasługę, która składa się z doskonałego człowieczeństwa, z jego prawem do życia i towarzyszącymi mu prawami życiowymi, z powodu Jego doskonałej sprawiedliwości (1Piotra 1:18,19; 1Kor. 6:20; 7:23; Obj. 5:9). Kropienie krwią baranka reprezentuje przypisanie zasługi naszego Pana (3Moj. 16:14; Rzym. 3:25,26; 1Jana 2:2; 4:10; Obj. 1:5). Należy zauważyć, że mamy dwojakie przypisywanie zasługi naszego Pana: (1) przypisanie za nas na ubłagalni przez naszego Pana (Żyd. 9:24; 1Jana 2:2; 4:10); oraz (2) przypisanie nam przez Boga po tym, jak nasz Pan przypisał ją za nas; dzięki przypisaniu nam zasługi Chrystusa staje się ona naszą jako szata sprawiedliwości (Rzym. 3:21-25; 10:4; 1Kor. 1:30; 2Kor. 5:21; Izaj. 61:10). Różnica między tymi dwoma przypisaniami jest następująca: To pierwsze zaspokaja Boską sprawiedliwość za grzech i wyrok Adamowy oraz wynikającą z tego niedoskonałość w nas; to drugie poczytuje nam sprawiedliwość wymaganą przez Boskie prawo od wszystkich, których prawo to obowiązuje. Bóg nie zadowala się bowiem tym, byśmy byli po prostu bez grzechu, lecz pragnie, abyśmy posiadali aktywną sprawiedliwość, którą Bóg łaskawie dla nas zapewnia, ponieważ my nie jesteśmy w stanie tego uczynić. Druga różnica jest następująca: Jezus dokonuje pierwszego przypisania, Bóg dokonuje drugiego. Trzecia różnica jest taka, że to pierwsze daje przebaczenie grzechów, to drugie poczytuje nas zadowalającymi wobec prawa w jego żądaniu naszego posłuszeństwa. Czwartą różnicą jest to, że to pierwsze uwalnia nas od Adamowego wyroku, to drugie w sposób poczytany czyni nas sprawiedliwymi w postępowaniu i charakterze, jakim byłby Adam, gdyby nie zgrzeszył, lecz trwał w wiernym praktykowaniu sprawiedliwości i świętości.