Epifaniczny tom 11 – rozdział 3 – str. 186
Wyzwolenie pierworodnych
jako antytyp typicznego obrzędu, musi oczywiście także być obrzędem symbolizującym coś innego. Szatanowi udało się wprowadzić transsubstancjację, konsubstancjację i instrumentalizację przede wszystkim przez ukrycie faktu, że Wieczerza Pańska jest antytypem dorocznej Paschy, do czego pierwszym krokiem było oderwanie Wieczerzy Pańskiej od 14 Nisan. Jeśli zostanie ona zachowana w jej związku z doroczną Paschą jako antytyp do typu, tak jak nasz Baranek jest związany z pierwszym barankiem w Egipcie, a nasze karmienie się naszym Barankiem jest związane z karmieniem się przez Izrael pierwszym barankiem w Egipcie, jako antytyp do typu, nie będzie miejsca dla transsubstancjacji (greckiej i rzymskiej doktryny przemiany chleba i wina w ciało i krew Chrystusa), konsubstancjacji (doktryny sekt orientalnych łączącej chleb i ciało oraz wino i krew w celu stworzenia z nich trzeciej substancji) ani instrumentalizacji (doktryny luterańskiej i anglikańskiej podawania ciała i krwi Chrystusa przy pomocy chleba i wina). Wówczas nie znajdą one oparcia w Biblii. A teraz zwróćmy uwagę na odpowiedź, jaką Bóg włożył w usta izraelskich ojców, którzy mieli ją podać dopytującym się dzieciom: „To jest [reprezentuje, ponieważ czasownik jest jest tutaj stwierdzeniem rzeczywistego znaczenia symbolicznego obrzędu] ofiara Paschy [baranek w Egipcie] Pana [zaplanował ją Bóg, dlatego była ona Jego], który pominął domy dzieci Izraela w Egipcie, kiedy uderzał Egipcjan i wyzwalał nasze domy„. Werset 27, odnoszący się do Boga, którego specjalny baranek paschalny był zabijany, gdy „pomijał domy dzieci Izraela w Egipcie, gdy uderzał Egipcjan, a ochronił nasze domy,” określa Paschę z tego wersetu jako baranka zabijanego w Egipcie, a nie jako święto Paschy (które jest rzeczą niemożliwą do zabicia), jak utrzymują zwolennicy prawdziwej obecności, by ominąć ten argument. Tak więc Bóg powiedział izraelskim ojcom, by wyjaśniali swoim dzieciom, że doroczny obrzęd zabijania ( i jedzenia) dorocznego baranka reprezentuje zabicie (i jedzenie) pierwszego baranka w Egipcie. Zabijanie dorocznego baranka nie było oczywiście rzeczywistym zabijaniem pierwszego baranka w Egipcie,