Epifaniczny tom 11 – rozdział 3 – str. 193
Wyzwolenie pierworodnych
Będzie on powszechny – w każdym kraju i denominacji wielkiego i małego Babilonu oraz w jego wszystkich arystokracjach, „bo nie było domu, w którym nie byłoby umarłego” (w. 30).
(49) Werset 31 pokazuje żałosną kapitulację faraona. Sprzeciwiając się wyzwoleniu Izraela, był niezwykle uparty. Jeśli ktokolwiek uważa, choćby uparcie i mocno, że będzie przeciwstawiał się mądrym, sprawiedliwym i pełnym miłości rozkazom i celom Jehowy, ostatecznie musi upaść przed Jego mocą. Jehowa jest Tym, któremu szybko należy się podporządkować, w przeciwnym bowiem razie trzeba będzie się ugiąć przed Jego przemożną mocą, o czym przekonał się faraon, ku niewypowiedzianemu smutkowi swojemu i swojego ludu. Jakże tchórzliwa była jego kapitulacja; jakże pośpiesznie po ciosie dziesiątej plagi – tej samej nocy (w. 31) – zabiegał o rozmowę z posłańcami Boga, których wcześniej traktował z taką pogardą, obłudą i lekceważeniem! Jego kapitulacja była zupełna – wszyscy Izraelici mogli odejść i zabrać cały swój dobytek; co więcej, mogli zabrać, co chcieli, mogli służyć Jehowie, tak jak wcześniej żądali Mojżesz i Aaron, jeśli tylko odejdą spośród jego ludu! W ten sposób mieli wyświadczyć mu dobro („W ten sposób pobłogosławicie też mnie” – w. 32; zob. Young i Rotherham). W antytypie, w czasie tej nocy, tj. od 1914 do 1954 roku, w miarę jak jego królestwo będzie się rozpadać, a jego pierworodni – papieska hierarchia – oraz pierworodni w każdym innym antytypicznym egipskim domu będą umierać, szatan przestanie uciskać lud Boży, zarówno w odniesieniu do jego człowieczeństwa, jak i nowych stworzeń, zgadzając się na to, by używał on ich dla Boskiej chwały, i wypędzi go spośród swojego ludu. Miało to swój początek w prześladowaniu ludu Pana w Europie, który nie chciał poddać się militaryzmowi i prześladowaniami został wypędzony spośród antytypicznych Egipcjan. Do Ameryki dotarło to w roku 1918, dotykając osób uchylających się od służby wojskowej ze względu na przekonania. Było kontynuowane w ograniczaniu antytypicznego Jana, w krzyżowaniu wielkiego Jezusa oraz w pokutującym złoczyńcy, a niebawem, tuż przed,