Epifaniczny tom 11 – rozdział 3 – str. 214
Wyzwolenie pierworodnych
choć był zasugerowany w wersecie 2 – tylko pierworodni rodzaju męskiego mieli być w ten sposób poświęcani. Nie należy tego rozumieć jako sprzeczności, jak gdyby werset 2 miał na myśli wszystkich pierworodnych – rodzaju męskiego i żeńskiego, ponieważ w wersecie 2 rzeczownik pierworodny (bechor) jest rodzaju męskiego, a więc oznacza pierworodnych rodzaju męskiego, z wyłączeniem tych rodzaju żeńskiego. Zatem stwierdzenie wersetu 12 odnoszące się do rodzaju męskiego jest podane tylko w celu podkreślenia. Antytyp pokazuje, dlaczego tak jest – wszyscy antytypiczni pierworodni jako tacy przez spłodzenie z Ducha są bowiem rodzaju męskiego. Nie należy tego rozumieć jako sprzeczności między faktami, że (1) utracjusze koron należą do pierworodnych (Żyd. 12:23) oraz że (2) w 2Kor. 6:18 są oni nazwani córkami, a w Joela 2:29 – służebnicami. Jest to inny symbol. W 2 Kor. 6:18 nie są wyróżnieni pierworodni, a dzieci Bożej rodziny są przedstawione z ogólnego punktu widzenia jako pokazani w synach i córkach normalnej rodziny. Z punktu widzenia 2Kor. 6:18 bowiem tylko Jezus jest Pierworodnym (Rzym. 8:29). Natomiast z punktu widzenia Żyd. 12:23, gdzie jest podany antytyp pierworodnych tak, jak jest to potraktowane w opisie 2Mojżeszowej, wszystkie nowe stworzenia są pierworodnymi, natomiast osoby nie będące w Boskim planie nowymi stworzeniami – restytucjoniści po zakończeniu się Małego Okresu – będą kolejnymi dziećmi, ponieważ narodzeni wówczas z Ducha Starożytni i Młodociani Godni także będą należeć do pierworodnych. Innymi słowy, pierworodni z historii 2 Mojżeszowej w antytypie są traktowani z punktu widzenia najważniejszych z tych, którzy uzyskają zbawienie spośród ludzkości, a nie z punktu widzenia dzieci w rodzinie Bożej. Jakub wyjaśnia tę myśl związaną z pierworodnymi pod pokrewnym symbolem pierwiastków (Jak. 1:18).
(70) Pierworodne ze zwierząt były ofiarowane na ołtarzu (w. 13), jeśli należały do zwierząt ofiarnych, np. do trzód i bydła. Pierworodne osłów, jako przykłady pierworodnych każdego nieczystego zwierzęcia, nie należały jednak do zwierząt ofiarnych, ponieważ osioł był zwierzęciem nieczystym. Musiał być odkupiony (w. 13) przez zastąpienie go na ołtarzu barankiem,