Epifaniczny tom 11 – rozdział 2 – str. 73
Próby wyzwolenia
oraz (3) to szatan odmówił usłuchania Jego prośby. Czyniąc to, spełnił on antytyp odpowiedzi faraona.
(5) Zaprzeczanie i przeszkadzanie przez szatana zaczęło się natychmiast po tym, gdy jego rzecznicy zrozumieli ogólny sens pierwszego publicznego poselstwa Paruzji. Szatan był gotowy, by szybko udzielić im zrozumienia znaczenia tego poselstwa, które nie było dla niego nową rzeczą, ponieważ wcześniej słyszał je z ust Jezusa, Apostołów oraz apostolskiego Kościoła. Chociaż w międzyczasie przez wieki je zwalczał i wypaczał, między rokiem 1872 i 1877 był zmuszony ponownie wysłuchać wyjaśnień na jego temat, udzielanych prywatnie ludowi Pana – najpierw jako nowej pracy między rokiem 1872 a 1874, a następnie jako rozwiniętej pracy od października 1874 do kwietnia 1877. Jednak taktyka sprzeciwiania się i utrudniania nie powstrzymała posłańców. Pobudzała ich raczej do nowych wysiłków, które są pokazane w typie przez powtórzoną i rozbudowaną prośbę z wersetu 3. Słowo spotkać (w. 3) w takich kontekstach ma znaczenie objawienia siebie (2Moj. 4:24; 4Moj. 23:3,4,15,16). Słowa: „Bóg Hebrajczyków spotkał nas” nie oznaczają w antytypie, że Kościół został natchniony przez Jehowę, lecz że został oświecony odnośnie Jego umysłu wyrażonego w Biblii i wyjaśnionego Kościołowi. Antytypem tego stwierdzenia było udowodnienie, że poglądy Kościoła są biblijne, logiczne i zgodne z rzeczywistością. Grzeczność, z jaką w typie przedstawiono tę prośbę, ilustruje łaskawego ducha Kościoła w publicznym ogłaszaniu dobrej nowiny prawdziwej Ewangelii. Przedstawienie prośby przez Mojżesza i Aarona w wersecie 3 jest wypełnieniem odpowiedniego polecenia Pana (2Moj. 3:18). Ponieważ antytypy zostały podane przy rozważaniu tamtego wersetu, nie musimy ich tutaj powtarzać. Nowym elementem jest powód tej prośby, podany przez Mojżesza i Aarona: „by nie przypuścił na nas zarazy albo miecza”. Myśl typu jest jasna. Ilustruje to, z jakim wdziękiem i pokorą pragnienie zachowania życia zostało podane jako powód antytypicznej prośby. Gdyby bowiem antytypiczny Izrael nie podjął