Epifaniczny tom 11 – rozdział 2 – str. 82
Próby wyzwolenia
(13) Wyjście przełożonych i nadzorców ludu jest typem procedury szatana, przy pomocy której rozpoczął on pierwszy etap wzmożonego ucisku. Zwrócenie się przez nich do ludzi nie przedstawia słów, lecz uciskające czyny („czyny mówią głośniej niż słowa”), przy pomocy których wzmożony ucisk został zauważony przez antytypiczny Izrael. Przykładem może być system jednej złotej waluty w 1877 r., kiedy to po raz pierwszy został boleśnie odczuty, który był mówieniem o wzmożonym ucisku przez pięć form klątwy jako antytypicznych przełożonych, podczas gdy reformatorzy zaczęli agitować na rzecz środków łagodzących, począwszy od roku 1877, co znalazło swój prawny wyraz w roku 1878 w Ustawie Bland-Allison. Przykładem tego w świecie religijnym jest zainicjowanie przez antytypicznego przełożonego – błąd – ruchów premillenaryzmu i postmillenaryzmu w bardziej konserwatywnych kościołach nominalnych, a w tych bardziej liberalnych – ruchu premillenaryzmu głoszącego powrót Chrystusa w ciele, by założyć królestwo w celu błogosławienia tylko tych, którzy będą w tym czasie żyli. Środki zmierzające w podobnym kierunku zostały podjęte także na polu nieprawości, społeczeństwa, państwa, kościoła nominalnego, rodziny itd. Słowa przełożonych i nadzorców: „Tak mówi faraon” (w. 10) ilustrują fakt, że elementy klątwy oraz reformatorzy swoimi czynami dowodzili, że prawdziwym źródłem ich zabiegów jest szatan i działanie wynikające z zasad szatana. Stwierdzenie (w. 10): „Ja nie będę wam dawał słomy” przedstawia to, jak odpowiednie czyny głosiły, że nie będzie już przyzwolenia na wcześniejszą względną łagodność klątwy. Ich polecenie dla ludzi (w. 11): „Sami idźcie, zbierajcie sobie słomę, gdzie znajdziecie” obrazuje ich czyny popychające ludzi do głębszego i większego ucisku. Słowa (w. 11): „z pracy waszej niczego się nie ujmie” przedstawiają czyny, poprzez które pokazywali oni, że żaden z dotychczasowych uciskających elementów klątwy – grzech, błąd, samolubstwo, światowość i śmierć – nie zostanie odjęty. Celem szatana było zatem dalsze działanie jako tego,