Epifaniczny tom 11 – rozdział 2 – str. 105
Próby wyzwolenia
podobnie jak trzy grupy Lewitów z pozostałych okresów, w 4Moj. 8:5-19 pokazane są w typie z punktu widzenia przynależności lub nieprzynależności do korporacji i stowarzyszeń. Sam Lewi reprezentuje Lewitów jako całość. Gersonici Epifanii (w. 17) są podzieleni na dwie grupy: Lobnici (wolni, samowolni) Epifanii to zwolennicy Brytyjskiego Bible Students Committee (w skrócie B.S.C.). Semeici (słynni) Epifanii to zwolennicy Pastoral Bible Institute (P.B.I.), których odgałęzieniem są zwolennicy Brzasku. Amramitami Epifanii (w. 18) są zwolennicy Hirsha i Kittingera. Izaarytami Epifanii (w. 18) są samozwańczy uzurpatorscy egzegeci wśród Lewitów. Hebronitami Epifanii (w. 18) są zwolennicy Ritchiego, którzy obecnie poszukują jednak kolejnego wodza, ponieważ br. Ritchie nie chce występować w tej roli. Husyjelici Epifanii (w. 18) to zwolennicy Sturgeona, którzy wiele lat temu utracili Menta Sturgeona jako wodza i przestali działać jako ruch, co także dotyczy sympatyków Ritchiego. Są inni chętni do tego, by stać się ich wodzami. Sam Kaat przedstawia organizację, związek niechętnych i niestowarzyszonych Lewitów. Meraryci Mahelego w Epifanii (w.2moj 6:19) to zwolennicy Towarzystwa, natomiast Merarytami Muzego są w Epifanii Standfastyści [ang. Standfasts – uznawali Pastora Russella i prawdę paruzyjną, lecz byli przeciwni dalszemu postępowi prawdy – przypis tł.], których obecnie najbardziej aktywną grupą jest Elijah Voice Society [Towarzystwo Głosu Eliaszowego]. Wydaje się, że grupa ta posiada i kontroluje czwarty antytypiczny wóz Merarego.
(33) W wersecie 20 Amram nie reprezentuje tego samego, co Amramici Epifanii, jak to jest w 4 Mojżeszowej. Pamiętamy bowiem, że w wersecie 20 synowie Amrama – Mojżesz i Aaron – przedstawiają Jezusa i Kościół w Paruzji i Epifanii, jak wykazaliśmy to powyżej. Ponadto, to dwaj synowie Mojżesza – Gerson i Eliezer – przewodzili Lewitom Amramitom, a nie Amram, Aaron czy Mojżesz, ponieważ dwaj ostatni uważani są przez Boga za Jego kapłanów (1Kron. 23:14-17; Psalm 99:6). Jak wykazaliśmy w rozdziale I, Amram (wysoki lud) wydaje się tutaj przedstawiać Boga jako Ojca naszego Pana i Kościoła,