Epifaniczny tom 11 – rozdział 2 – str. 111
Próby wyzwolenia
która wymusi jego spełnienie. Żądaniem tym było uwolnienie ludu Bożego z ucisku i tyranii klątwy.
(37) Słowa Boga do Mojżesza (w. 3), że zatwardzi serce faraona zostały już wyjaśnione. Dokonało się to przez dobroć Boga, który na prośbę faraona, popartą obietnicą wypuszczenia Izraela, cofał jedną plagę po drugiej. Tutaj mamy przedstawiony rezultat tego zatwardzania: „rozmnożę znaki moje i cuda moje w ziemi egipskiej”. W antytypie, do roku 1881 Jehowa zapewnił Jezusa, że Swoją dobrocią w odsuwaniu jednej plagi po drugiej, na prośbę szatana, której towarzyszyły obietnice wypuszczenia antytypicznego Izraela, zatwardzi On serce szatana. Jehowa zapewnił Jezusa, że nieuczciwe i niegodne postępowanie szatana w tym względzie doprowadzi jedynie do jeszcze bardziej dotkliwych plag, jakie miały przyjść na niego i jego sług. Słowa Jehowy do Mojżesza (w. 4), że faraon nie usłucha i że On położy Swoją rękę na Egipt i wyprowadzi Swoje wojska, Swój lud, dzieci Izraela, z Egiptu wśród wielkich kar dla tego kraju, przedstawiają słowa Jehowy do naszego Pana, że szatan nie posłucha tego żądania i że w rezultacie wobec Egiptu Jehowa użyje Chrystusa jako Swoją moc w tak wielkich karzących sądach, że doprowadzi do wyzwolenia z królestwa szatana armii Boga, Swego ludu, antytypicznego Izraela. Zapewnienie Mojżesza przez Boga (w. 5), że moc użyta przez Niego w takich sądach nauczy Egipcjan uznania Go jako Jehowę, samoegzystującego Boga doskonałego w charakterze, przedstawia zapewnienie naszego Pana przez Jehowę do roku 1881, że Boska moc, użyta przez Chrystusa w takich karach, jakie Jehowa przewidział wobec sług szatana, zmusi ich do uznania Jehowy jako samoegzystującego, doskonałego w mądrości, mocy, sprawiedliwości i miłości. Uczynienie przez Mojżesza i Aarona tego, co Pan im rozkazał (w. 6), przedstawia wykonanie przez Jezusa i Kościół antytypicznego polecenia w publicznej pracy związanej z dystrybucją Pokarmu dla myślących chrześcijan,