Epifaniczny tom 11 – rozdział 2 – str. 119
Próby wyzwolenia
dziewiątej plagi, która w odniesieniu do nieśmiertelności duszy nastała w roku 1911 (zob. B.S.M., tom III, nr 4), a w odniesieniu do trójcy – na początku roku 1914 (zob. B.S.M., tom VI, nr 4), chociaż piąta czasza została wylana w roku 1899. Uwagi p. Edisona na temat nieśmiertelności duszy stały się okazją do wydania pierwszego B.S.M., natomiast numer drugi traktował o „Konstantynie jako twórcy trójcy”. Na podstawie tych przykładów można zatem zauważyć, w jaki sposób dziesięć plag egipskich podaje chronologiczną kolejność, w której plagi zaczęły być odczuwane, natomiast kolejność chronologiczna siedmiu ostatnich plag odpowiada kolejności chronologicznej, w jakiej były one wylewane, bez względu na to, kiedy zaczęły być odczuwane. Podajemy te wyjaśnienia jako przejście z 2Moj. 10:20 do 2Moj. 10:21, od której ponownie powracamy do naszego tematu.
(44) Uparty faraon, uginający się pod ciężarem pierwszych dziewięciu plag, w końcu zaproponował Mojżeszowi kompromis (w. 24). Przedstawia to wymuszenie na szatanie gotowości pójścia na kompromis z naszym Panem. Faraon był skłonny pozwolić Izraelitom pójść i służyć Panu („Idźcie … i dzieci wasze niech idą z wami”), lecz chciał zatrzymać dla siebie wszystko to, co było im potrzebne (trzody i bydło) do ofiary. Podobnie szatan, po raz pierwszy proponując kompromis wkrótce po kwietniu 1911 roku, był skłonny pozwolić odejść wszystkim nowym stworzeniom, nawet tym najbardziej niedojrzałym („dzieci wasze”), a pod swą kontrolą chciał jedynie pozostawić ich człowieczeństwo („trzody i bydło”). Zarówno typiczny, jak i antytypiczny faraon chciał osiągnąć kompromis w tej spornej kwestii – pozwolić Izraelowi wyjść z niewoli i służyć Panu, zmuszając go do pozostawienia pod kontrolą faraona rzeczy niezbędnych do ofiarowania. Kompromis ten był jednak nieuczciwym podstępem, ponieważ w typie i antytypie unieważniał propozycję służenia Jehowie. W typie ofiary wymagały bowiem części trzody i bydła, a w antytypie – człowieczeństwa nowych stworzeń, ponieważ ani człowieczeństwo cielesnych Izraelitów,