Epifaniczny tom 11 – rozdział 1 – str. 9
Niewola Izraela i przygotowanie do wyzwolenia
które bardziej przypominały metody aniołów światłości, co w coraz większym stopniu jest jego metodą postępowania od roku 1748 (TP ’70-12). Zauważmy bowiem, że faraon z czasu ucisku nie był tym samym, co faraon z czasu wyjścia. Czasownik jest w wersecie 9 powinien być zastąpiony przez staje się [B.G. nie podaje w tym wersecie żadnego czasownika; inne polskie przekłady używają czasowników jest, stał się, stali się – przypis tł.]. Słowa faraona skierowane do Egipcjan o niebezpiecznym przyroście Izraela reprezentują wzbudzanie przez szatana obaw wśród Egipcjan, mieszkańców Kanaanu, a także narodów otaczających Izrael w Palestynie, przed prawdziwymi Izraelitami i ich sprzymierzeńcami; obaw wśród narodów pogańskich przed pierwotnymi chrześcijanami oraz ich sympatykami; obaw sekciarskich papistów przed świętymi i ich sympatykami w ciemnych wiekach; obaw sekciarskich katolików przed reformacyjnymi ruchami prowadzonymi przez jednostki i ich sympatykami oraz prowadzonymi przez sekty i ich sympatykami, jak również obaw sekciarskich protestantów przed sługami Bożymi w ich gronie. Tak jak faraon starał się wzmóc pełne zazdrości obawy Egipcjan przed Izraelitami przez wyolbrzymianie ich liczby i siły, tak czyni i szatan we wszystkich ilustracjach antytypu podanych w poprzednim zdaniu. W odniesieniu do siły duchowej oświadczenie to jest prawdziwe, chociaż nie było to myślą szatana.
(3) Radzenie Egipcjanom przez faraona (w. 10), by wprowadzili metody ograniczenia liczby i siły Izraela jest typem sugerowania przez szatana swym sługom metod, przez które liczba i wpływ ludu Bożego mogłyby być ograniczone. W antytypie zaczęło się to od szatańskiej sugestii zabijania izraelskich niemowląt płci męskiej, a kontynuacją tego było sugerowanie Izraelowi, aby nie był wierny Bogu na pustyni, za czasów sędziów, królów, starszych, uczonych w Piśmie, faryzeuszy, saduceuszy itp., wymierzając to zwodzenie szczególnie w przywódców Izraela. Tę samą zasadę zastosował wobec naszego Pana, Dwunastu Apostołów, Siedemdziesięciu Uczniów