Epifaniczny tom 11 – rozdział 1 – str. 12
Niewola Izraela i przygotowanie do wyzwolenia
tak w obydwu Wiekach opisany wyżej przyrost ludu Bożego pobudzał szatana i jego sług do większego uciskania i prześladowania, co widać w stale mnożących się ciężarach klątwy na przestrzeni dwóch omawianych Wieków. Lud Boży z pewnością miał w obydwu Wiekach bardzo ciężkie doświadczenia (w. 14) – z powodu antytypicznej gliny (grzechu), cegły (błędu) oraz prac polowych (śmierci). Te ciężkie doświadczenia niekiedy poddawały ich najcięższej próbie.
(6) Szifra (piękno; w. 15 [w B.G. Zefora – przypis tł.]) jest typem nominalnego kościoła żydowskiego, a Pua (wspaniałość [w B.G. Fua – przypis tł.]) – nominalnego kościoła chrześcijańskiego. Tak jak akuszerki pomagają matkom w rodzeniu oraz po urodzeniu dziecka, tak antytypiczna Szifra – jako antytypiczna akuszerka – pomagała prawdzie Starego Testamentu i jej sługom, antytypicznej matce ludu Bożego Wieku Żydowskiego, rozwijać wodzów (synów) oraz członków (córki) cielesnego Izraela. Natomiast antytypiczna Pua, jako antytypiczna akuszerka, pomagała prawdzie Wieku Ewangelii i jej sługom, antytypicznej matce ludu Bożego Wieku Ewangelii, rozwijać wodzów (synów) oraz członków (córki) duchowego Izraela. Tak jak faraon zwrócił się do Szifry i Puy, by zaangażować je do realizacji swych nikczemnych planów, tak uczynił i szatan wobec nominalnych kościołów żydowskiego i chrześcijańskiego. Polecenie dane im przez faraona (w. 16), by w trakcie wykonywania obowiązków położniczych zabijały niemowlęta płci męskiej, jest typem polecenia szatana dla nominalnych kościołów żydowskiego i chrześcijańskiego, by odsuwały od społeczności i służby nowo rozwijających się wodzów już na początku ich działalności. Tak się nie stało (w. 17), za co obydwu nominalnym kościołom należy się uznanie, chociaż one często czyniły to wobec dobrze rozwiniętych wodzów w obydwu domach Bożego Izraela, np. Saul wobec Dawida, Jechoniasz i Sedekiasz wobec Jeremiasza, papiestwo wobec Berengariusza z Tours, Piotra Abelarda itp. Zachowywanie przez nie tych dzieci przy życiu jest pięknie zilustrowane, np. w trosce Helego o chłopca Samuela, w pomocy udzielonej przez wielu Izraelitów Dawidowi w jego problemach z Saulem itp. oraz w zachęcie,