Epifaniczny tom 11 – rozdział 1 – str. 16
Niewola Izraela i przygotowanie do wyzwolenia
Pogańskie prześladowania pierwszych czterech wieków naszej ery miały na uwadze ten sam cel. Jednak pomimo tego, a nawet właśnie z tego powodu, powstawali wierni wodzowie i prowadzili takie ruchy, jakie przewidział Bóg. Tak jak faraon polecił swemu ludowi (już nie hebrajskim akuszerkom) realizację w typie tego okrutnego edyktu, tak szatan, przez ducha, jakiego wzbudził w prześladowczym pogańskim cesarstwie rzymskim oraz w kościele nominalnym w wyniku zła związanego i wynikającego z unii kościoła i państwa, wezwał wszystkich swoich sług do zatapiania pojawiających się wodzów ludu Bożego wśród narodów w znaczeniu czynienia ich światowymi, a tym samym – częścią ludzi będących w harmonii z obecnym złym światem. Miało to miejsce przez cały Wiek Ewangelii, nie tylko w kościołach greckim i rzymskim, lecz także w kościołach protestanckich. Nawet w naszych czasach ten sam duch widoczny jest w przesiewaniu zjednoczeniowym (kombinacjonizmu) i reformizmu. Polecenie kierowane jest do wszystkich ludzi faraona, a nie do Szifry i Puy, co obrazuje fakt, że szatan nie dążył do zatapiania w świeckości wśród narodów rozwijających się sług Boga przez nominalne kościoły żydowski i chrześcijański, lecz przez wszystkie jednostki będące jego sługami – przez ich przykłady, nauki i wpływ. Nie dbał za bardzo o to, co stanie się z tymi, którzy nie są przywódcami – niemowlętami płci żeńskiej, ponieważ wiedział, że jeśli zatopi w światowości rozwijających się wodzów, nie będzie się musiał obawiać o swoje królestwo ze strony tych, którzy nie są przywódcami, tak jak w typie faraon nie zajmował się niemowlętami płci żeńskiej, lecz niemowlętami płci męskiej z Izraela. Tak kończymy analizę 2 Moj. 1:6-22.
(10) Podejmujemy obecnie rozważenie 2 rozdziału 2 Mojżeszowej, które ukaże kilka bardziej interesujących rzeczy. Ponieważ klucz do tego rozdziału tkwi w typicznym znaczeniu Mojżesza, najpierw naszą uwagę zwrócimy właśnie na to. Ogólnie mówiąc, Mojżesz jest typem naszego Pana. Jest tak w całej historii 2 Mojżeszowej, jak potwierdzają to następujące uwagi: Tak jak Izrael został ochrzczony w Mojżesza, tak my jesteśmy chrzczeni w Chrystusa (1 Kor. 10:1,2; Rzym. 6:3,5).