Epifaniczny tom 11 – rozdział 1 – str. 19
Niewola Izraela i przygotowanie do wyzwolenia
miał okazać zainteresowanie oraz gorliwość dla Boga i Boskiej religii. W wieku dwunastu lat Jezus pojawił się zatem przed Panem na trzech wielkich żydowskich świętach: Paschy, Pięćdziesiątnicy oraz Święcie Namiotów, gdzie powinno się rozpocząć Jego religijne chodzenie i mówienie. Plecionka z trzciny, po uczynieniu jej wodoodporną, reprezentuje staranne nauczanie religijne oraz ćwiczenie charakteru, jakich Maria, Józef, rabin z Nazaretu, Lewici itp. udzielili chłopcu Jezusowi, szczególnie gdy zbliżał się On do dwunastego roku życia, przygotowując Go do przebywania wśród ludzi (wód Nilu), bez kalania się czy też zagrożenia dla Jego charakteru i wiedzy. Włożenie Mojżesza do plecionki jest typem poddania Jezusa takiemu wychowaniu i nauce. Pozostawienie dziecka przez Jochebed w sitowiu w pobliżu brzegu rzeki przedstawia przyprowadzenie Jezusa przez Józefa, Marię oraz ich pozostałych krewnych do świątyni, do grona ludzi bardziej religijnych, a więc mniej niebezpiecznych dla Jezusa. Obserwowanie rozwoju wypadków przez Miriam (w. 4) jest typem zainteresowania Marii i Józefa rezultatem pierwszej wizyty Jezusa w świątyni oraz jego przebywania wśród zgromadzonych tam Żydów.
(12) Sekciarstwo żydowskie, jak wszelkie sekciarstwo w obydwu Izraelach Boga, jest pochodzenia szatańskiego i jako takie – antytypem córki faraona (w. 5). Jej służące są typem następujących grup sług sekciarstwa żydowskiego: faryzeuszy, uczonych w Piśmie, saduceuszy, esseńczyków, herodianów itd. Jej przybycie, by umyć się w rzece, jest typem zabiegów żydowskiego sekciarstwa, by oczyścić się przed narodami i wśród narodów, szczególnie w Jeruzalem, stolicy i miejscu zgromadzeń wielu ludów. Żydowskie sekciarstwo starało się bowiem usprawiedliwić – omyć – przed narodami i wśród narodów, w czasie gdy Jezus liczył dwanaście lat. Wyżej wspomniani słudzy żydowskiego sekciarstwa współpracowali w tym dziele, czego typem są służące, towarzyszące księżniczce na brzegu rzeki. Żydowskie sekciarstwo dostrzegło w świątyni u Jezusa jako chłopca, przebywającego wśród innych Żydów w Jeruzalem,