Epifaniczny tom 11 – rozdział 1 – str. 30
Niewola Izraela i przygotowanie do wyzwolenia
a ten drugi od 1846 do 1874 – rozmowy między Bogiem i Mojżeszem obrazują rozmowy między Bogiem i Chrystusem, rozpoczęte na długo przed rokiem 1844, co udowodnią fakty, jakie przytoczymy później. Zaprowadzenie przez Mojżesza (w. 1) stada w głąb pustyni, tj. na południowy, a tym samym dolny skraj płaskowyżu Półwyspu Synajskiego, ilustruje przyprowadzenie przez naszego Pana ludu Bożego do części dnia przygotowania poprzedzającej początek ruchu Millera w roku 1829. Przyprowadzenie go przez Mojżesza (w. 1) do góry Bożej Horeb (pustynia) jest typem doprowadzenia przez Jezusa ludu Bożego do czasu i działalności ruchu Millera (1829-1844), kiedy jeszcze nie był czas na nadejście wydarzeń związanych z drugim adwentem i Królestwem (góra Boża Horeb, pustynia). Rzeczy te były jednak szeroko dyskutowane jako niedalekie, a zawiedzione oczekiwania dowodzą, że wciąż były one częścią ich podróży po pustyni.
(22) Aniołem Pańskim (w. 2) [w angielskim the Angel of the Lord, z przedimkiem określonym the, wskazującym na jednego szczególnego anioła – przypis tł.] był nasz Pan w Swej przedludzkiej egzystencji jako specjalny posłaniec Boga (Dz. 7:30,35,38). Gdyby chodziło o kogoś innego niż naszego Pana, wyrażenie to brzmiałoby: anioł Pana [w angielskim: an angel of the Lord, z przedimkiem nieokreślonym an, wskazującym na jakiegoś anioła, jednego z wielu – przypis tł.] (Łuk. 1:11,19). W tym i w następnym rozdziale przemawiał On jako usta Boga, w pierwszej osobie, przedstawiając w ten sposób Jehowę. Płonący krzak reprezentuje Kościół w stanie cierpienia. To, że krzak nie spłonął w wyniku ognia, który go trawił, ilustruje zachowanie Kościoła wśród prześladowań, cierpień i prób. Ukazanie się Anioła Pańskiego Mojżeszowi w płonącym krzaku jest typem ukazania się Jehowy naszemu Panu w Jego cierpiącym Kościele, w którym – jako w Swej Świątyni – mieszkał On przez Swego Ducha (Efez. 2:19-22). Pierwsze dostrzeżenie tych zjawisk przez Mojżesza jest typem rozważań naszego Pana między rokiem 1799 a 1829, dotyczących Kościoła w jego cierpieniach, próbach i prześladowaniach, jako dostrzegalnych faktów, lecz nie jako rzeczy w tym czasie szczegółowo analizowanych, co następny werset opisuje nieco pełniej.