Epifaniczny tom 11 – rozdział 1 – str. 32
Niewola Izraela i przygotowanie do wyzwolenia
jest typem poinformowania przez Jehowę Swego Syna, by – jako przygotowanie do otrzymania objawienia na temat wyzwolenia Kościoła i świata z królestwa szatana – zmienił Swe postępowanie z roli pasterza (stopy i ich okrycie w symbolach biblijnych reprezentują postępowanie), dotychczas przez Niego praktykowane, na postępowanie zgodne z taką funkcją wykonawczą. Zakaz zbliżania się Mojżesza, zanim to uczyni, jest typem polecenia Boga dla naszego Pana, by nie przystępował do sfery objawienia na temat obalenia królestwa szatana i wyzwolenia ludu Bożego, dopóki nie wprowadzi w czyn innych cech niż te, które należały do Jego działalności jako Pasterza. Konieczność takiego zachowania się Mojżesza i naszego Pana jest oczywista. To, że ziemia, na której stał Mojżesz, była święta jest typem faktu, że sfera, do której wprowadzała naszego Pana Jego służba, była oddzielona od sfery poprzedniej części Jego służby i była poświęcona Bogu dla zupełnie innego celu i dzieła. W zakazie „nie zbliżaj się tu” kryje się też myśl o tym, że od Mojżesza i Jezusa była wymagana postawa pełnej czci dla Boga w nowej sferze działania. Każdy z Nich miał pamiętać o wyższości Boga i Ich poddaniu się Jemu, wraz ze związanym z tym szacunkiem i czcią z Ich strony wobec Niego. Słowa (w. 6) „Jam jest Bóg ojca twego” są aluzją do Amrama – typu Boga jako Ojca Jezusa, tutaj antytypu Mojżesza. Oświadczenie przez Boga Mojżeszowi, że jest On Bogiem Abrahama, Izaaka i Jakuba – będące odniesieniem do Przymierza Potwierdzonego Przysięgą w jego aspektach izraelickich – jest typem przypomnienia przez Boga Jezusowi, iż jest On Twórcą Przymierza Potwierdzonego Przysięgą w jego pełniejszych zarysach. Fakt, że to patriarchalne przymierze było podstawą wyzwolenia przez Boga potomków Izraela z Egiptu przedstawia sugestię, że jego pełniejsze zarysy są podstawą wyzwolenia przez Boga prawdziwego obecnego i przyszłego nasienia z symbolicznego Egiptu. Fakt, że Abraham jako otrzymujący to przymierze jest tutaj typem Boga, zwłaszcza w Jego miłości, Izaak – typem Chrystusa jako odbiorcy tego przymierza,