Epifaniczny tom 11 – rozdział 1 – str. 38
Niewola Izraela i przygotowanie do wyzwolenia
Polecenie Mojżeszowi (w. 15), by ogłosił, iż Bóg Przymierza z Izraelem posłał go z taką proklamacją Swoich przymiotów istoty i charakteru, jako należących do Niego na wieki, by pamiętały o tym wszystkie pokolenia, przedstawia polecenie Boga dane naszemu Panu, aby przez zamanifestowanie odwiecznego celu Boga – Jego planu – w Przymierzu, opowiedział o Jego przymiotach istoty i charakteru jako należących do Niego na wieki, by pamiętały o tym wszystkie pokolenia. Uczynił On to w czasie Paruzji i Epifanii przez głoszenie prawdy na czasie. Główną proklamacją prawdy paruzyjnej i epifanicznej jest bowiem święty charakter i wspaniała osoba Boga. Tematy te jako pytania są najważniejsze w umysłach ludu Bożego, o czym Jezus wiedział, i stąd Jego pytanie, którego typem jest pytanie z wersetu 13.
(31) W wersecie 15 nazwa Boga, Jahwe, występuje w swojej regularnej formie. Pochodzi ona od czasownika havah, który występuje w sumie tylko 9 razy w hebrajskim Starym Testamencie, jako odmiana regularnej formy hayah czasownika być, który w hebrajskim Starym Testamencie występuje tysiące razy. W wersecie 14 hebrajskie wyrażenia cytowane powyżej w ak. 28 pochodzą od regularnej formy hayah. W formie Jahwe słowo to oznacza: On jest, tzn. jest ono w trzeciej osobie, natomiast wyrażenia w wersecie 14 podane są w pierwszej osobie: „Jestem, który jestem” oraz „Jestem”. Dzieje się tak dlatego, że Bóg mówi tam o sobie w Swych przymiotach istoty i charakteru. Jest tak samo właściwe, by Bóg mówił o sobie w pierwszej osobie, jak właściwe jest to, abyśmy my mówili o Nim w trzeciej osobie, chociaż mówiąc o sobie, z reguły używa On formy osoby trzeciej. Mówienie przez Boga o sobie jako o Bogu Abrahama, Izaaka i Jakuba ma w wersecie 15 to samo typiczne i antytypiczne znaczenie, co w wyjaśnionym powyżej wersecie 6. Ponowne polecenie przez Boga Mojżeszowi, by zwracając się do Izraela powołał się na swoją misję od Boga, ma na celu podkreślenie i jest typem powtórnego podkreślenia przez Boga naszemu Panu,