Epifaniczny tom 11 – rozdział 1 – str. 41
Niewola Izraela i przygotowanie do wyzwolenia
którzy ją przedstawili, i jeszcze bardziej gnębił lud Boży (2Moj. 5:1-23). Istotą tej prośby było „niech pójdziemy”, „pozwól memu ludowi pójść”, tj. uwolnij nas jako lud Boży z twojego ucisku i twojego panowania. Polecenie, by prosili o udanie się w trzydniową podróż, ilustruje polecenie Chrystusowi i wodzom ludu Bożego w czasie Paruzji i Epifanii, by prosili o pozwolenie na podjęcie symbolicznej podróży z królestwa szatana do w pełni panujących warunków Królestwa. Trzy dni tego typu przedstawiają (1) Dzień Ewangelii w jego części obejmującej Paruzję i Epifanię, (2) Dzień Tysiąclecia oraz (3) Dzień, Wiek następujący po Tysiącleciu, w jego części zwanej Małym Okresem.
(34) Wśród Hebrajczyków wyrażenie trzy dni zazwyczaj nie oznacza trzech okresów, z których każdy obejmuje pełne 24 godziny, lecz z reguły dowolną długość czasu, która dotyczy trzech dni, każdy o długości 24 godzin. I tak, mówienie o Chrystusie jako znajdującym się w sercu ziemi przez trzy dni i trzy noce nie oznacza okresu 72 godzin, lecz okres dotyczący (lecz nie obejmujący całkowicie) piątku, soboty i niedzieli, kiedy znajdował się On w sercu ziemi. Prawdę mówiąc, do 72 godzin przebywania tam przez Niego, tzn. od Jego pojmania w Getsemane do zmartwychwstania, zabrakło od 18 do 21 godzin. Ponieważ jednak rzeczywista długość tego czasu objęła trzy dni i noce, zgodnie z hebrajskim idiomem właściwie mogła być wyrażona określeniem trzy dni i trzy noce. Właśnie tak jest w przypadku rozważanych tutaj trzech dni. Antytypiczna podróż – bieg poświęconego życia – odbywa się więc (1) w czasie końca Wieku Ewangelii, obejmującego okres od roku 1874 aż do rzeczywistego opuszczenia królestwa i niewoli szatana przez Maluczkie Stadko, Wielką Kompanię i Młodocianych Godnych i ich gotowości do udziału w Królestwie – służenia Jehowie na wieki; w tym samym czasie świat rzeczywiście będzie wyzwolony z królestwa i niewoli szatana, lecz jeszcze nie z ich skutków, i dotrze do stanu, w którym Królestwo będzie gotowe do panowania nad nim w celu wyzwolenia go z takich skutków. (2) Odbywa się ona także w czasie usuwania klątwy,