Epifaniczny tom 11 – rozdział 7 – str. 473
Przybytek Wieku Ewangelii
i jego sprzętami. Rozumiemy zatem, że właściwa praca Jezusa jako Wykonawcy na rzecz antytypicznego Przybytku i jego sprzętów będzie kontynuowana z Maluczkim Stadkiem, Wielką Kompanią i Młodocianymi Godnymi, dopóki kolejno nie zakończą oni swego biegu, lecz ustanie w stosunku do usprawiedliwionych z wiary, gdy skończy się ich usprawiedliwienie, co według Obj. 22:11 w każdym przypadku prawdopodobnie nastąpi do października 1954.
(3) Słowo oddane tutaj podarek, dar ofiarny (podarek – w. 2) powinno być przetłumaczone jako ofiara podnoszenia. Została tak nazwana, ponieważ ofiarujący wielokrotnie podnosił ją do góry w kierunku Boga, co odróżniało ją od ofiary obracania, która była kołysana z jednej strony na drugą, jako typ trwałego używania ofiarowanej Bogu rzeczy. Składanie ofiary podnoszenia wydaje się przedstawiać: (1) ofiarowanie Bogu składanej rzeczy i (2) coraz wznioślejsze używanie ofiarowanych Bogu rzeczy, ku Jego większej chwale i czci. W harmonii z tymi dwoma punktami pozostaje używanie rzeczy ofiarowanych Bogu przez antytypicznych Izraelitów dla celów rozwoju antytypicznego Przybytku i jego sprzętów. Nie miały być one wymuszane, lecz miały pochodzić z chętnych serc (którego pobudzi serce jego). Lud Pana powinien przyjmować je od każdego, kto w ten sposób je ofiaruje (zbierzcie). Mówiąc ogólnie, ta ofiara podnoszenia jest tutaj typem wszystkiego tego, co posiadamy jako ludzie, a co może być przydatne w rozwijaniu antytypów rzeczy wymienionych w wersetach 3-7, tzn. nasz czas, talenty, wykształcenie, zdrowie, siły, życie, środki, wpływy, reputacja, stanowisko, zalety itp. Nie ofiarujemy Boskich rzeczy (złota), ani prawdy (srebra), ani nowych stworzeń (bisioru [„Przyjmuje się, że wszystkie tkaniny niewełniane, wymienione w Biblii, były wykonane z lnu, gdyż bawełna na tych terenach nie była znana. Płótno lniane w zależności od przeznaczenia było różnej jakości. Najczystszy len, tłumaczony jako bisior, to tkanina cienka, delikatna i najbielsza, była wykorzystywana do wystroju Świątyni i jako ubiór kapłanów i królów. Z płótna lnianego wykonywano powszechnie codzienny strój dla wszystkich ludzi” – strona internetowa Ogrodu Botanicznego UJ w Krakowie; w niniejszym tłumaczeniu terminy len i bisior używane są wymiennie w tym samym znaczeniu – przypis tł.]), ani ducha zrozumienia (oliwy), ani rzeczy nabywanych w namaszczeniu (wonności do olejku namaszczania),