Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 357
Przy Górze Synaj
co czyni nie głosem słyszalnym, lecz przez różne narzędzia, którym wydaje polecenia i których używa, co będzie pokazane przy okazji każdego zakazu i nakazu. Chociaż prawa te zostały podane w Paruzji i Epifanii, w czasie których jako zasada sprawiedliwości mają zastosowanie, jako antytypy są one jednak prawami Nowego Przymierza i jako takie obowiązywać będą klasę restytucyjną, chociaż światu, jako przyszłym restytucjonistom, już teraz wyraźnie zwraca się na nie uwagę. Jak pokazuje typ, świat jak dotąd nie przyjął ich i nie zgodził się ich przestrzegać, ponieważ należy to do Tysiąclecia (mówił Bóg wszystkie te słowa – 2Moj. 20:1). Bóg informuje Swój obecny i przyszły lud oraz przyszłych restytucjonistów, że jest ich Stwórcą, istniejącym sam przez się w doskonałej mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy (jam jest Jehowa, Bóg twój – w. 2), który wyzwala ich z królestwa szatana (wywiodłem cię z ziemi egipskiej) i z niewoli grzechu, błędu i przekleństwa (domu niewoli). Ponieważ jest takim i postępuje w ten sposób, żąda należnego Mu miejsca supremacji (przed wszystkimi innymi istotami) w umyśle, sercu i woli Swych wszystkich moralnie wolnych stworzeń, a szczególnie Swego obecnego i przyszłego ludu (nie będziesz miał bogów innych przede mną [ponad mnie] – w. 3). Pełne zachowanie tej zasady w sercu i umyśle nieuchronnie prowadzi do poświęcenia – zarówno konstruktywnie w kierunku dobra, jak i destruktywnie wobec zła. Ponieważ jest to pierwsze słowo (tak jest w hebrajskim, nie przykazanie) zobowiązujące do najwyższego oddania się Bogu, zabrania ono udzielania jakiemukolwiek stworzeniu pierwszoplanowego miejsca w naszym umyśle, sercu i woli. Zabrania więc ono przypisywania samemu sobie pierwszoplanowej roli w naszym umyśle, sercu i woli, we wszelkich formach; światu, we wszelkich jego formach; grzechowi, we wszelkich jego formach; oraz błędowi, we wszelkich jego formach. Zabrania również czynienia tego wobec Jezusa, świętych, dobrych i złych aniołów oraz jakichkolwiek innych stworzeń. Bóg udzielał i udziela tych poleceń i zakazów głównie przez nauki o poświęceniu, które w okresie Paruzji i Epifanii podaje przez Swój poświęcony i usprawiedliwiony lud, szczególnie w prawdzie, lecz także w kościele nominalnym. Prawdę mówiąc, każda jednostka mówiąca o poświęceniu jest Boskim narzędziem w przekazywaniu pierwszego słowa Boga.