Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 387
Przy Górze Synaj
i przez wybranie go na to stanowisko jest mu wypożyczany do używania w imieniu Jezusa, lub jeśli generalny starszy, który otrzymuje swój oficjalny urząd od Pana jedynie jako pożyczkę (jeśli ktoś pożyczy zwierzę od bliźniego swego – w. 14), źle używa odnośnych władz urzędowych i szkodzi nauce (kaleczy) lub przyczynia się do zaprzestania jej nauczania (umiera), i to bez zgody Pana (właściciela przy tym nie było), będzie musiał to wynagrodzić na dwa sposoby, już kilkakrotnie wyżej wspominane (da pełne odszkodowanie). Należą tutaj między innymi następujące nauki: wysokie powołanie trwa po 1914 r., praca żęcia musi być obecnie wykonywana, lokalni starsi są zbędni, Kościół nadal ma ogłaszać dzień pomsty jako należący do przyszłości itp. Lecz jeśli nasz Pan zaakceptuje stosowne szkodzenie nauce, np. obalanie poglądu, że wezwanie do wysokiego powołania jest nadal aktualne, że żęcie ciągle jeszcze trwa, że nie należy wybierać starszych, że Kościół ma nadal ogłaszać dzień pomsty jako należący do przyszłości (jeśli właściciel był przy tym – w. 15), dany starszy nie ma czynić żadnego odszkodowania (nie da odszkodowania). Przypominamy sobie, że robotnikom w Boskiej winnicy Pan za ofiarniczą służbę obiecał stokrotną nagrodę (gdyby był on najemnikiem; Mat. 19:29). Nawet jeśli czyjaś służba związana jest z zaprzestaniem nauczania doktryny lub jej zepsuciem (gdyby okaleczone było albo zdechło), Pan i tak udzieli mu stokrotnej nagrody (przyjdzie z zapłatą za najem). Ostatnie zdanie z w. 15 w bardzo wielu przekładach zostało nieodpowiednio przetłumaczone. Powinno być oddane następująco: Gdyby był najemnikiem, On [Pan] przyjdzie z zapłatą za najem. Takiego właśnie tłumaczenia użyliśmy w naszych cytatach w nawiasach. Słowo sachir, w pierwszym użyciu w wersecie 15 oddane najęte, może oznaczać zapłata za najem lub najemnik. W wersecie 15 występuje ono w obydwu znaczeniach.
(34) Jeśli grupa braci w prawdzie wprowadza w błąd grupę niepoślubioną naszemu Panu, np. Młodocianych Godnych, usprawiedliwionych lub ludzi dobrej woli (z których nikt nie jest poślubiony Panu), a ich wszystkich wprowadziło w błąd Towarzystwo (jeśli ktoś uwiedzie dziewicę – w. 16),