Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 393
Przy Górze Synaj
antytypicznego poczytanego ósmego dnia poświęcił Siebie jako rzeczywiście usprawiedliwiona jednostka. Jeśli chodzi o antytypiczne owce, przebywały one z rodziną ludzką jako antytypiczną wychowującą matką (z matką swoją) przez pełny poczytany antytypiczny okres dochodzenia do usprawiedliwienia (siedem dni). W poczytanym ósmym dniu, do którego w poczytany sposób przenosiło ich poczytane usprawiedliwienie (z wiary), zostali poświęceni Panu. Powinniśmy pamiętać bowiem, że w chwili poświęcenia Jezus posiadał wszystkie ludzkie prawa, jakie ludzkość rzeczywiście zdobędzie i w pełni posiądzie przy końcu Tysiąclecia. Podobnie i usprawiedliwionym z wiary przypisywane są wszystkie prawa, jakie świat będzie rzeczywiście posiadał w Małym Okresie, przy końcu Tysiąclecia, i dlatego żyją oni w poczytanym ósmym dniu, dzięki usprawiedliwieniu z wiary, które uczyniło ich kandydatami do poświęcenia, tzn. antytypicznego obrzezania, co ma miejsce ósmego antytypicznego dnia. Dlatego Bóg napomina Swój lud do podejmowania i pozostawania w stanie poświęcenia dla Niego (ludem świętym będziecie mi – w. 31). Doktryny wypaczone przez demony (1Moj. 37:31-33) są antytypicznym mięsem rozszarpanym przez bestie (mięsem rozszarpanym). Doktryny takie rozrzucone są po całym świecie (na polu; Mat. 13:38). Lud Boży powinien powyrzucać te doktryny (wyrzućcie je) i pozostawić do zjedzenia przez stronniczych sekciarzy (psom; Mat. 7:6; Filip. 3:2; Obj. 22:15). Zakończyliśmy wyjaśnianie 2Moj. 22. Mając na uwadze antytypy wynikające z tego rozdziału i rozmyślając o pewnych naukach paruzyjnych i epifanicznych, dostrzegamy, że fakty, na które wskazują te antytypy, znajdują się w nim i są przez niego nauczane, co oczywiście musi mieć miejsce, by proponowane antytypy były prawdziwe, ponieważ tłem akcji 2Moj. 19-24 jest Paruzja i Epifania.
(39) Rozważając 2Moj. 23;24, cały czas pamiętajmy o tym, że 2Moj. 19-23 i fragmenty rozdziału 24 dotyczą spraw Paruzji i Epifanii. Mając to na uwadze, przeanalizujmy 2Moj. 23, która podaje instrukcje odnoszące się do Paruzji i Epifanii. Ludowi Bożemu zabrania się nauczania błędnych doktryn, pochodzących od niego samego lub innych (nie rozgłaszaj wieści fałszywej [dosłownie: próżnej]; 2Moj. 23:1; Izaj. 53:1).