Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 412
Przy Górze Synaj
Oznacza to, że jedynie przez rzeczywiste doświadczenie stopniowo otrzymywanej doskonałości ludzkość zostanie w pełni przekonana (będzie postępować widzeniem, a nie wiarą), że Bóg dotrzyma Swej części Przymierza: że za posłuszeństwo udzieli jej wiecznego życia. Dlatego pieczętowanie Przymierza wobec człowieka zajmie całe Tysiąclecie. Wtedy i dopiero wtedy obydwie strony Przymierza będą gotowe nawiązać bezpośrednie wzajemne kontakty w Przymierzu. Umowa taka zobowiąże Boga jako stronę pierwszej części do udzielenia ludzkości życia wiecznego w zamian za posłuszeństwo. Umowa ta zobowiąże ludzkość jako stronę drugiej części do posłuszeństwa w zamian za udzielone przez Boga wieczne życie. Umowa taka po raz pierwszy zostanie przyjęta jako działająca między obiema stronami przy końcu Tysiąclecia, zaraz po zwolnieniu tronu przez Pośrednika (1Kor. 15:24-26), ponieważ to warunkowe porozumienie stanie się wiążące dopiero po zakończeniu dzieła gwarantowania. Podobna sytuacja występuje w przypadku niektórych warunkowych umów między ludźmi w codziennym życiu przez wzajemne dawanie sobie uzgodnionego zastawu, który w naszym przypadku odpowiada zasłudze Chrystusa. Tak więc Bóg i człowiek wejdą w relację Nowego Przymierza dopiero w Małym Okresie, gdy Chrystus nie będzie już działał jako Pośrednik, lecz jako Sędzia.
(55) W wersetach 9-11 przedstawione są pewne tysiącletnie czynności Chrystusa (Mojżesz – w. 9), Starożytnych Godnych (Aaron), Wielkiej Kompanii (Nadab), Młodocianych Godnych (Abihu) i siedemdziesięciu głównych Starożytnych i Młodocianych Godnych (siedemdziesięciu starszych Izraela). Wchodzenie przez nich na górę (wstąpił) reprezentuje objęcie przez tych 5 grup swych szczególnych przywilejów i obowiązków w Tysiącleciu, ponieważ każda z tych klas będzie miała w Tysiącleciu odrębne i różne przywileje oraz obowiązki. O niektórych z nich mówią wersety 10, 11. Przede wszystkim będą mieli przywilej zobaczenia oczami zrozumienia Boga takim,