Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 414
Przy Górze Synaj
po trzecie, na podstawie odniesienia do siódmego dnia, tj. okresu laodycejskiego, i po czwarte na podstawie rzeczy, których typem jest cały ten fragment. Na początku Wieku Ewangelii Bóg zaprosił Jezusa do uczynienia Swego powołania i wyboru pewnym, wejścia do Boskiej natury i do Królestwa (rzekł Pan do Mojżesza: Wstąp do mnie na górę – w. 12), gdzie na zawsze ma On pozostawać (i bądź tam) i gdzie Bóg miał powierzyć Mu wszystkie sprawy Królestwa: prawa Przymierza (tablice kamienne, zakon i przykazania; dosłownie: zarówno zakon, jak i przykazanie [liczba pojedyncza, miłość obowiązkowa]). Bóg określa tutaj kamienne tablice zarówno jako zakon, jak i przykazanie przygotowane przez Boga (które napisałem [co dowodzi, że zakon i przykazanie dotyczą tego, co zostało napisane na tablicach]), których Jezus ma nauczyć Izrael Tysiąclecia (abyś ich nauczał). Zgodnie z zaproszeniem Wieku Ewangelii do wstępowania, Pan Jezus uczynił to wraz z Apostołami i Posłannikiem Laodycei jako głównymi sługami prawdy (wstał Mojżesz i Jozue – w. 13) i wszedł do Królestwa – najpierw podczas wniebowstąpienia, a później w czasie Laodycei (wstąpił na górę Bożą). Nasz Pan Jezus, przemawiający szczególnie przez dwunastu Apostołów i Posłannika Laodycei, rozkazał towarzyszącym im szczególnym pomocnikom (do starszych rzekł – w. 14), by ograniczyli swą pracę do funkcji swego urzędu, co wykluczało ich z funkcji jako szczególnych rzeczników, którzy przystępowali do Pana bliżej niż ich szczególni pomocnicy (czekajcie na nas tutaj; 2 Moj. 19:21-25). Mieli oni czekać, aż ci przyniosą im pokarm na czas słuszny (aż wrócimy do was). Tych dwunastu (Aaron) i Posłannik Laodycei (Chur) w funkcji nauczania braci prawdy na czasie, nie w funkcji otrzymywania jej od Jezusa (ponieważ w tej roli są pokazani przez Jozuego), mieli pozostać ze swymi szczególnymi pomocnikami, by rozwiązywać ich trudności związane z kłopotliwymi sprawami, jakie ci, których one dotyczyły, przedstawiali im do rozwiązania