Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 416
Przy Górze Synaj
Nad Ciałem klasy Chrystusa w stanie zarodkowym chwała ta spoczywała z mniejszym blaskiem z powodu słabości ciała, lecz stale wzrastającym nad tymi jednostkami, które coraz wyżej pięły się w rozwoju na podobieństwo Boga i Chrystusa.
(58) Cierpienia dotykały Kościół przez całe sześć okresów jego rozwoju (okrywał ją obłok przez sześć dni). Nie były to tylko takie cierpienia, jakie przechodzi rodzaj ludzki, lecz także te, które towarzyszą postępowaniu wąską drogą, a każdy z okresów miał odmienne doświadczenia. W okresie efeskim były trudności z powodu opozycji i błędów żydowskich oraz odstępczych chrześcijan, jak również żydowskich i pogańskich prześladowań. W okresie Smyrny gwałty okrutnych prześladowań pogańskiego Rzymu i powstanie trzech wielkich błędów – trójcy, nieśmiertelności duszy i wiecznych mąk – jak również klerykalizm, prowadzący do powstania hierarchii. W okresie pergameńskim kłopoty wynikające z unii kościoła z państwem, uzyskanie przez papieża supremacji w kościele i posługiwanie się władzą cywilną, jak również powstanie błędów związanych z tą unią, supremacją i jej praktykami, z jednoczesnym porzuceniem nadziei Tysiąclecia na rzecz obecnego panowania (nominalnego) Kościoła nad światem, przed powrotem Chrystusa. W okresie tiatyrskim przemoc wynikająca z pełnego rozwinięcia się papieskiego antychrysta, jego ciągle rosnących błędów, szerzących się prześladowań, krucjat przeciwko wiernym, innowiercom i muzułmanom. W okresie sardyjskim ucisk wzmagającej się inkwizycji i innych państwowo-kościelnych prześladowań, połowicznych reform rzymskich reformatorów, krucjat przeciwko zwolennikom Wyclifa i Husa, sporów na temat papieskich błędów. W okresie Filadelfii występowały najokrutniejsze ze wszystkich papieskich prześladowań, wymierzone w wiernych i ich zwolenników w postaci inspirowanych przez kościół rzymski wojen religijnych i tortur inkwizycji; powstało i rozwinęło się sekciarstwo protestanckie;