Epifaniczny tom 11 – rozdział 6 – str. 432
Przy Górze Synaj
Kiedykolwiek było to właściwe, nasz Pan zwracał uwagę na rzeczy dotyczące kościoła nominalnego, łącznie z kwestiami doktryny, praktyki, organizacji i karności, co zawsze obejmowało obalanie i korygowanie (wracał do obozu). Lecz członkowie gwiezdni jako łowiący ludzi (sługa jego Jozue, syn Nuna, ryba), którzy z punktu widzenia doskonałości prawdy i jej ducha nie byli jeszcze w pełni rozwinięci – ponieważ miejscem akcji jest tutaj Interim, tzn. okres pergameński, tiatyrski i sardyjski (młodzieniec) – pozostali wierni w prawdzie, w gronie stosujących ją sług (nie oddalał się z namiotu). W trosce o lud Boży Jezus w członkach gwiezdnych przywołuje fakt, że Bóg upoważnił Go w nich do doprowadzenia Jego ludu do antytypicznego Kanaanu (rzekł Mojżesz: ty mówisz do mnie: prowadź lud ten – w. 12). Pomimo tego, aż do tego czasu Bóg nie powiedział Mu w członkach gwiezdnych, kto będzie Jego pomocnikiem wśród nich (a nie oznajmiłeś mi, kogo poślesz ze mną), i to pomimo Boskiego zapewnienia o uznaniu w nich Jego charakteru i urzędu oraz uzyskaniu w nich bardzo szczególnej łaski (znam cię z imienia, znalazłeś łaskę w oczach moich). Prosząc, argumentował zatem (tedy proszę – w. 13), że jeśli w członkach gwiezdnych znalazł On łaskę w oczach Boga, Bóg może sprawić, by zrozumiał On w nich doktryny i praktyki Jego Słowa (pokaż drogę), by poznał w nich Boga w umyśle, sercu, woli i postępowaniu (abym cię poznał), by otrzymał w nich szczególną Boską łaskę (znalazł łaskę) oraz by Bóg uznał Izrael duchowy jako Swój lud (zważ, że twoim ludem jest ten naród).
(72) Bóg udzielił zatem Chrystusowi w członkach gwiezdnych zapewnienia, że Jego szczególna łaska (oblicze – w. 14) będzie z Nim w członkach gwiezdnych i że udzieli Mu w nich odpocznienia: najpierw pokoju Bożego w tym życiu, a niebawem odpocznienia, jakie pozostaje dla ludu Bożego (dam ci odpocznienie). Czując w nich całkowitą bezcelowość podążania bez szczególnej Boskiej łaski, prosił Boga, by nie wymagał od Niego kontynuowania pracy w nich (nie każ nam stąd wyruszać – w. 15),